Charakterystyka moich rówieśników walczących podczas II wojny światowej.

Książka pod tytułem „Kamienie na szaniec” opisuje historię kilku młodych ludzi dorastających w czasie II wojny światowej, czyli ludzi z pokolenia Kolumbów. Dzieło Kamińskiego skupia się głównie na trzech chłopcach: „Alku” – Aleksym Dawidowskim, „Rudym” – Janie Bytnar oraz „Zośce” – Tadeuszu Zawadzkim. Ci młodzieńcy są wspaniałymi reprezentantami swojego pokolenia. Ich wczesne dzieciństwo przypada na kilka lat przed 1939 rokiem. W czasie wojny są więc w wieku, w którym ja teraz jestem. Wiodą jednak inne życie niż młodzież XXI wieku.
Wszyscy są harcerzami. Lubią wędrówki i przygody. Mają wiele planów na przyszłość. Przed wybuchem konfliktu zbrojnego chodzą do Gimnazjum imienia Stefana Batorego w Warszawie. Już tam, mając kilkanaście lat domyślają się, że niedługo wybuchnie wojna. Są jednak pewni, że Polska jest silnym krajem i nie będzie miała problemów w walce. Jednak we wrześniu 1939 roku okazuje się, że jest inaczej. Z jednej strony atakują nas Niemcy, z drugiej Rosja. Nasz kraj upada. Młodzieńcy nie mają wyboru. Wiedzą, że przyszłość Polski leży w ich rękach.
Chłopcy różnią się od siebie wyglądem. „Rudy” ma piegowatą twarz i (jak wskazuje pseudonim) rudawe włosy, a jego czoło i oczy są odzwierciedleniem wysokiej inteligencji. „Alek” jest wysoki, szczupły, ma niebieskie oczy i płową czuprynę, natomiast „Zośka” ma dziewczęcą urodę: „Delikatna cera, regularne rysy, jasnoniebieskie spojrzenie i włosy złociste, uśmiech zupełnie dziewczęcy, ręce o długich, subtelnych palcach, wielka powściągliwość, pewien rodzaj nieśmiałości”.
Charakteryzowani młodzieńcy wychowują się w różnych warunkach. U „Rudego” i „Alka” nie brakuje pieniędzy, choć nie pochodzą oni z rodzin bogatych. „Zośka” jest w gorszej sytuacji. Chłopcy utrzymują dobre relacje z najbliższymi, najlepsze ma „Zośka” – łączy go silna więź z matką. Mówi o tym poniższy fragment: „Chłopiec ten nie czuł się nigdzie tak dobrze, jak właśnie w domu, z nikim nie przyjaźnił się tak serdecznie, jak właśnie z matką”.
Usposobienie chłopców przedstawia się w następujący sposób: Aleksy jest bardzo energiczny i pogodny – „(…)ciągle się uśmiechał, mówił szybko, wymachiwał rękoma i przy byle okazji wpadał w zachwyt”, natomiast Jan i Tadeusz są raczej spokojnymi ludźmi.
„Alek”, „Rudy” i „Zośka” mają wiele cech, które w dzisiejszych czasach są rzadko spotykane. Przede wszystkim jest to patriotyzm. Kolumbowie wyróżniają się wielką miłością do swojej ojczyzny. Kochają ją i oddają za nią życie. Nasi bohaterowie walczą w obronie Polski, mimo wielkiego niebezpieczeństwa jakim jest śmierć, nie tylko swoja lecz także najbliższych.
Wszyscy trzej chłopcy są bardzo odważni. Ta cecha ujawnia się, gdy działają w Małym Sabotażu, a później w dywersji. W tych działaniach bardzo ważne jest opanowanie. Nie można czegoś zacząć i w czasie akcji stchórzyć, gdyż długie przygotowania i zaangażowanie wielu osób okażą się bezsensowne. „Alek”, „Rudy” i „Zośka” zdają sobie z tego sprawę i starają się zachować spokój działając.
Cechą wyróżniającą chłopców od innych jest umiejętność przyciągania do siebie ludzi. Każdy z nich ma wielkie zdolności przywódcze i we właściwy sposób je wykorzystuje. U „Alka” mają one charakter naturalnego, koleżeńskiego przodownictwa, a u „Zośki” jest to po prostu wrodzone organizatorstwo. „Rudy” lubi zabierać głos w dyskusjach i jest bardzo dobrym dowódcą.
Pokolenie ludzi, dorastających podczas drugiej wojny światowej jest pokoleniem wspaniałym. Powinniśmy naśladować postawy bohaterów, którzy są przedstawieni w książce „Kamienie na szaniec”, gdyż postacie te: „potrafią pięknie umierać i PIĘKNIE ŻYĆ”.