Lament Różewicza może być porównywany z lamentem Świętokrzyskim(matka bolesna opłakująca syna pod krzyżem). wywodzącym się ze średniowiecza. Lament jako gatunek literacki związany jest z opłakiwaniem, wyrażaniem smutku, wspomnieniem. Wiersz pokazuje człowieka martwego za życia, umarłego na skutek wydarzeń wojennych. Adresatem wiersza są ludzie i Bóg. Jednak "bóg" napisany w ten sposób oznacza załamanie wiary w Niego. W toku enumeracji podmiot liryczny pokazuje nam się jako mały chłopczyk. "Mały" ma 20 lat, a uważa się za morderce - jest nim. Nie uważa sie za bohatera mimo iż zabijał przciwników w czasie wojny z Hitlerem. Depresjonuje on przeszłość. Jego życie jest złe, splamione krwią, bo zabił człowieka. W ostatniej strofie autor pisze, że stracił honor, piękno świata, wiarę. Represjonuje walkę, żołnierza - siebie. Wojna sprawiła, że stał się bestią, mordercą. Nie wierzy w sens Chrystusa. Uważa, że gdyby Jezus był naprawdę nie dopóścił by do tych okrucieństw, do tylu mordów.