Czy to prawda, że pieniądze szczęścia nie dają?

Jak wszystkim wiadomo pieniądze są jedną z najważniejszych rzeczy w życiu człowieka. Zapewne każdy zna kogoś dla kogo pieniądze są bardzo ważne i cenią je za swego rodzaju świętość, którą należy zużywać w jak najmniejszym stopniu. Dla innych zaś są one jedynie w celu zapewnienia sobie wygody, rozrywek i niezbędnych potrzeb życiowych. Ta grupa ludzi nie przywiązuje żadnej wartości do pieniędzy i nie trzyma ich niewiadomo po co. Według mnie szczęściem jest posiadanie prawdziwych przyjaciół, bycie w dobrym nastroju, czy bycie zdrowym.
W filmie „Opowieść Wigilijna” bohater doświadczył tego, że pieniądze szczęścia nie dają. Majątek przez niego posiadany zamienił go w skąpca, chciwca i egoistę. Nawiedzały go po kolei trzy duchy. Każdy ukazywał mu wszystkie złe strony jego zachowania, a jeden pokazał mu jego samotną śmierć. Po tym wszystkim postanowił się zmienić i zakupił indyka, przyszedł na wigilię do rodziny, zaprosił ją na następną wigilię do siebie, sfinansował leczenie syna swojego pracownika, podniósł pracownikowi stawkę i zrobił wiele innych dobrych uczynków. Niektórzy uznali, że coś mu odbiło i się go przestraszyli. Po tym wszystkim dostrzegł piękno i radość jaką dawało mu bycie altruistą. Przekonał się, że pieniądze mogą przyczynić się do szczęścia, a nie je dawać.
Inną natomiast osobą jest wujek słynnego Kaczora Donalda, który uwielbiał przeliczać swoje pieniądze, patrzeć na nie i mieć poczucie posiadania ich w ogromnej ilości. Nigdy z nikim się nimi nie dzielił, choć pół świata było jego. Sępił każdy grosz od Donalda, który nie posiadał zbyt wielkiej ilości pieniędzy i zwlekał z płaceniem czynszu. Wujek mimo tak wielkiego bogactwa starał się zawsze wybierać tanie rozwiązania i mało ekskluzywne miejsca pobytu. Przykładem tego jest to, że na szczycie swojego domu posiadał wielką miskę do której gdy padał deszcz nalewała się woda, którą on następnie filtrował i używał w życiu codziennym.
Lecz czy biednym ludziom pieniądze nie dałyby szczęścia? Według mnie owszem tak, gdyż ludzie tacy nie mają pieniędzy na podstawowe potrzeby życiowe. Potrzebują oni pomocy od innych, żebrają nie tylko o pieniądze, lecz również o jedzenie, czy ubrania. Są to rzeczy materialne, które można kupić za pieniądze. Za pieniądze można kupić produkty, więc także można pieniądze nazwać szczęściem.
Za te wszystkie monety i bilony będące środkiem płatniczym z pewnością mogę stwierdzić, iż nie zakupimy miłości, szczerej przyjaźni, lub prawdziwej rodziny. Nie uchronią nas one również przed śmiercią, co najwyżej mogą ją jedynie opóźnić. Nie wiem, co za przyjemność odczuwa się z zakupionej miłości, albo przyjaźni. Nawet osoby ubogie mogą być szczęśliwe, np. osoby będące mnichami, żyją na biedzie, lecz są szczęśliwe ze względu na swoje potrzeby duchowe, a nie pieniądze.
W świetle tych argumentów jasno wynika, iż prawdą jest, że pieniądze szczęścia nie dają, lecz mogą w dużej mierze przybliżyć do jego osiągnięcia. Nie jestem zdania, iż ludzie szczęśliwi to jedynie ludzie biedni, a ludzie bogaci to osoby złe. Wręcz przeciwnie, każda osoba bogata może być dobra, lecz musi potrafić zajmować się pieniędzmi. Uważam również iż można być człowiekiem szczęśliwym nie posiadając zbyt wielkiej fortuny. Najważniejsza jest rodzina i przyjaciele, dopiero następnie mogą uplasować się pieniądze.