Porównanie młodości Cezarego do mojego pokolenia

Rewolucja bywana rzeźnią i upodleniem ludzkości nie dotyczy współczesnych Polaków. Żeromski ukazuje w lekturze bohatera ktory wzmaga sie z nią a w późniejszym się jej sprzeciwia, i robi wszystko żeby do niej niedopuscić.

Cezary, postać istotnie ważna w lekturze, już od urodzenia musiał stykać się z rewolucją i podejmować trudne decyzje, ktore nosiły ze sobą konsekwencje.

Najder pisze o obywatelach naszej ojczyzny jako o zbiorze osób, dla którego jest obojętny los ojczyzny. Mówi, że nasze poczucie odpowiedzialności jest czysto formalne.
Według niego, my obywatele nie jesteśmy narażeni na żadne trudne wybory. Ja staram się dbać o losy kraju jak i ludzi mnie otaczających, również brać za nich odpowiedzalność. Moja wiedza na ten temat jest poparta poglądami religijnymi, w które wierze i praktykuje. Cezary był zmuszony do podejmowania trudnych decyzji, bo takie było jego przeznaczenie w tym okresie czasowym.

W naszych czasach nikt nie doświadczył na swoich oczach widoku trupów, ale u Cezarego było inaczej. Mając dopiero 15 lat był zmuszony podjąć bolesne wybory na temat swojej przyszlości.
Jako, iż nie miał pracy postanowił zostać grabarzem potykając się jednocześnie o widok śmierci tutejszych mieszkańców Baku, co doprowadziło do przykrych wizualizacji z nimi związanych.

Porównując sytuacje do dzisiejszego pokolenia, Cezary nie jest bohaterem wolnym, wręcz przeciwnie - ograniczonym. Każda osoba z dzisiejszego pokolenia, ma prawo do wszystkiego. Świat wygląda teraz zupełnie inaczej. Umożliwia nam satysfakcje z życia. Istnieje wolność słów.
Za czasów Cezarego - naszego rówieśnika, panował chaos, który ssiał zniszczenie i nienawiść, wynikiem czego tworzyły się pętle nienawiści, a zimi nią kolejne. Ktoś kto nie doznał zła i cierpienia, śmierci bliskich na swoich oczach, nie mógł zrozumieć rewolucji. Aby coś w pełni zrozumieć trzeba doświadczyć.

Dzieciństwo Cezarego jest huśtawką nastroju. W sytuacji gdy sprzeciwił się dyrektorowi i uderzył go pałeczką został wydalony ze szkoły i jednocześnie jego legitymacja została zdezaktywowana. Ostatecznie widzimy zmianę u niego - gdy w Polsce studiuje medycynę.

Cezary był fanatykiem rewolucji, popierał a nawet głosił poglądy rewolucjonistów. Wierzył że nosi ona sprawiedliwość i dobroć, ale jak wiemy było inaczej. Był młodym chłopcem, także do końca nie wiedział co czyni. Jak każdy z nas miał swoje fascynacje do poznawania czegoś nowego, nawet jeśli prowadziło to do katastrofy moralnej, również osobowej - robił to nieświadomie. Ważne że dojrzał do zmiany i wyszedł na prosto.

Jako nastolatek buntował się w dzieciństwie każdemu, kto podważył jego decyzje. Bez opieki ojca, walczącego na froncie postanawia decydować o swoim życiu sam, nie zważając na innych, tak więc wyłamuje się spod rygorów dyscypliny domowej i szkolnej.

Cezary nie miał możliwości dalszej nauki w szkole, gdyż został powołany do wojska i wysłany na wojnę. Nasze dzieciństwo pozwoliło nam na dluzsze cieszenie sie młodoscią. On zaś był zmuszony do czynności, które go ograniczały.

Wywodził się on z wyższej klasy społecznej, ale mimo tego chciał wspomóc i zmienić przeznaczenie niższych warstw, wyprowadzając kraj z kryzysu gospodarczego, dlatego jest patriotą, ponieważ oferuje swe życie dla innych. My nie mamy tak wysokiej rangi jak główny bohater powieści, z powodu nie w pełni wykorzystania naszych możliwości, by nosić tak jak główny bohater pomoc innym - uboższym ludziom.

Autor artykułu stwierdza, iż „jesteśmy patriotami, bo nimi być chcemy”. Według mnie ludzie są patriotami, bo tak zostali wychowani, bo taką presję wywiera na nich społeczeństwo, bo nigdy głębiej nie zastanawiali się nad tym, czy można kochać ojczyznę – zresztą na takie refleksje nie mają nawet czasu, albowiem dzisiejszy świat jest "wyścigiem szczurów".

Cezary poznawał świat, zagłębiał się w stosunki międzyludzkie. Jak każdy z nas poszukuje kontaktu z drugą osobą. Zupełnie jak romantyk, ale do końca nim nie był. Niestety na końcu doprowadza do nienawiści ukochanej, ale mimo wszystko wychodzi mu to na dobre.

Nie był on człowiekiem spełnionym, stykał się z problemami, nie miał poparcia od innych, z powodu śmierci matki i ojca. Człowiek współczesny cieszy się wolnością, i spokojem. Ma on wsparcie od najbliższych i cieszy się w pełni życiem.

Główny bohater "Przedwiośnia", został w pewien sposób ograniczony przez społeczeństwo z którym żył, nie mógł żyć jak normalny obywatel, już w młodym wieku musiał stykać się z bolesnymi decyzjami, które w moim wypadku były by wręcz trudne do podjęcia.
Przykładem może być wyjechanie do swojego kraju w którym się urodził. W czasie rozmowy z ojcem dowiedział się o szklanych domach, tak więc wyruszył w wielką podróż gdzie był skazany na samotność, pełną ilość niebezpieczenstw. Nawet bez legitymacji i bez żadnych przyjaciół musiał dostosować się do tutejszego towarzystwa, które było pełne kradzieży, o czym świadczy sytuacja w autobusie, w której ukradli mu walizkę.

Gdy dojechał do swojego kraju jedynie co zobaczył to drewniane domy i biedotę.
W naszym kraju nie ma biedy, a jednak wciąz narzekamy. Każdy z nas ma przyjaciół u których mozna znaleźć wsparci, pomoc w danej sytuacji. Społeczeństwo wzajemnie sie integruje, natomiast w czasach Cezarego należało tworzyć wszystko od początku - to co my mieliśmy już dane od urodzenia.

Baryka zamierza naprawić zepsutą Polskę. Do reperacji przekonuje go przyjaciel - Szymon Gajowiec. Cezary angazuje sie w losy kraju, już w młodym wieku postanawia zmienić swiat na lepsze. Ma cenne idee które są wynikiem zmiany kraju. W dzisiejszych czasach XX wieku są one poniewierane, albowiem liczą się pieniądze, odzysk, oraz wybicie się żerując na innych.

Zdzislaw najder zarzuca Polakom złe definowanie słowa 'patriotyzm', albowiem dla nich jest to rzetelne płacenie podatków, czy poszanowanie prawa, a jednocześnie mieszając pojęcie patriotyzmu z dbaniem o kulturę i jej przeżywaniem.

Bohater powieści nie jest człowiekiem współczesnym którzy narzeka na władzę i na spoleczeństwo, tylko robi wszystko w kierunku zmiany władzy i ustroju sprawowanego w państwie.
Z początku obraca się przeciw matce, nie rozumie jej ostrzeżeń, wydaje rewolucjonistom sekretne miejsce przetrzymywania przez nią kosztowności, dzięki którym zdobywała ona pożywienie.
Podejmuje on decyzje nie trafne z jego rozumem.
Jest naiwny bo otacza go bariera rewolucyjna którą sam nieświadomie stworzył, powodem było jego szybkie dorastanie. Współczesny obywatel ma czas na wychowanie i dostosowanie się do zasad moralnych.

Cezary w czasie gdy zobaczył ciało pięknej Ormianki w Baku na wojnie zrozumiał, że na rewolucji giną słabi a zwyciężają silni. Diametrialnie wtedy zmienia swoje poglądy.
Również śmierć matki uświadamia mu, że za gładkimi populistycznymi hasłami, kryją się konkretne ofiary, życia ludzkie, cierpienia, nędza i zniszczenie kraju. Nawet jeśli wierzył w pozytywne skutki rewolucji , zmienił zdanie. Jak każdy człowiek współczesny młodziak popełnia błędy który robi nieświadomie.

Cezary angażuje sie w sprawy polityczne, w rozmowie z Lulkiem nie daje sie przekonać do jego poglądów komunistycznych, trzyma się swoich celów i je realizuje, nie tak jak rzadko Polak XX wieku, ktory jest zmienny jak pogoda. Chce powiedzieć, że współczesny człowiek ma cele, które chce zrealizować ale często je porzuca z powodu braku wiary i chęci.
Ta postać ukierunkowuje nas na rewolucje, która zmienia człowieka, a raczej zmusza do przystosowania się do tutejszych warunków. Bohater ulega transgresji moralnej, ale również osobowej. Jego psychika ulega znacznej modyfikacji. Każdy z nas jest przystosowany do danych warunków. Współczesny człowiek jest wychowywany i dostosowany do dzisiejszego świata, w którym nie styka się z tak trudnymi decyzjami jak Cezary.

Bohater buntuje się przeciwko wszystkiemu, co wpojone mu zostało mu w dzieciństwie. To nagłe przyspieszenie wchodzenia w dorosłość kończy się dla niego tragicznie. My również byliśmy w okresie wczesnego buntu, który każdy z nas kiedyś przeżywał, natomiast Cezary musiał dojrzeć zbyt szybko, co spowodowało negatywne, wręcz tragiczne skutki - stracił matkę, która zmarła w komunistycznym obozie pracy.

Czytając artykuł Zdzisława Najdera dochodzimy do wniosku, że bycie patriotą to dażać miłością ojczyznę oraz ryzykować życie dla niej. Cezary odnajduje własną tożsamość - narodową, czuje się Polakiem i staje do walki z Rosją w 1920r. Angażuje sie tak dostatnie, że jest w stanie oddać życie za naród. O współczesnych społeczeństwie tego nie można powiedzieć. Mało kto jest chętny do rekrutacji wojskowej, ba są nawet tacy którzy robią wszystko żeby ją uniknąć. Jakby nastała wojna mało kto byłby chętny do zasilenia sił w armii.

Reasumując.
Nasze społeczeństwo zagłębia sie w dobrobyty materialne, również w tzw. kulture masową. Dla elitarnej jednostki jest ona zbędna, ale mimo tego jest ona najbardziej poważana w dzisiejszych czasach. Co raz mniej społeczeństwo fascynuje się kulturą wysoka która zawiera treści patriotyczne, można wręcz powiedzieć że powoli zanika z naszego świata, jest ona tylko preferowana przez elitę. Takie zjawisko może doprowadzić do ponownej destrukcji moralnej i zaistnienia kolejnej rewolucji, która nosi ze sobą kolejne wojny, a razem z nią ofiary. Czasy Cezarego są wręcz kontrastem porównując je ze światem terazniejszym, do którego należymy.