Mitologia grecka to zbiór mitów przekazywanych z pokolenia na pokolenie

Mitologia grecka to zbiór mitów przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Są to opowieści o bogach, boginiach, herosach itp. Wyjaśniają one miejsce człowieka w świecie, jest stworzenie oraz historię. Wiedza jaka płynęła z mitów była często poddawana krytyce i polemizacji. Najważniejszą osobą w starożytnych opowieściach jest Dionizos. Na jego część stworzono „Dionizjadę” czyli wielkie święto. Wiele antycznych stworzeń towarzyszyło władcy w jego orszaku. Były to niezliczone gatunki symbolizujące jego władzę nad światem.

Centaur jest to stworzenie – pół człowiek, pół koń. Wychowywali się oni i żyli w jaskiniach. Wiedli życie dzikie. Szczycili się łowami i rozbojami. Karmili się surowym mięsem ora łatwo się upijali. W naturze okazuje się, że centaury to stworzenia groźne i waleczne. Talenty centaurów można było wykorzystać przy opiece dzieci. Narrator jaki opisuje centaury w „Mitologii” Jana Parandowskiego określa je jako dzikusy co bytuje w osobie czytającej wizerunek złego zwierzęcia. Autor w tekście wspomina i Chejronie. Jest to centaur godny uwagi, ponieważ był inny od pozostałych. Był on czuły, mądry i delikatny. Ogólny sposób przedstawienia centaurów jednak nie zachwyca. Jest złożony i wywiera w czytającym wiele emocji. Wygląd centaurów nie uzasadnia ich sposobu zachowywania. Pół człowiek, pół zwierze bowiem nie wygląda na złe i zuchwałe. Centaur jest większej części zwierzęcej. Bowiem to one są czułe i delikatne. Sowicie wypełniają swe obowiązki rodzicielskie lecz i są bezwzględne jeśli chodzi o pożywienie. Mniej w nich człowieka. W przedstawionym fragmencie właściwie widać tylko jedną wyraźną cechę ludzką –zdolnośc do upijania się, czego nie robią zwierzęta.

Stanisław Grochowiak w wierszu „Centaur” przedstawił inną wizję centaura. Moją uwagę przykuwa w wyglądzie stworzenia opis ogólny. Nogi, zad, ciężar. Opis ten wywiera zachwyt, ponieważ mało które stworzenie jest tak pięknie opisywane. W opisie jako charakterystyczne dla centaura jest ukochanie jedzenia. Autor w tym wierszu zastosował słownictwo poetyckie z ukrytym znaczeniem. Pod każdym słowem bowiem możemy się doszukać sensu symbolicznego. Używa również wielu metafor np.: „Ciężar kanapy o stu poduchach”. Poeta wyposaża centaura w cechy ludzkie. Jest to marzenie oraz beztroska jaka ogarnia dziecko. Ideą centaura jest zaduma. Ludzie powoływali je do życia by ukazać prawdę o człowieku. O jego wadach i zaletach. Centaur może być symbolem typowego człowieka. Ludzie wymyślili te stworzenia by udowodnić, że nie ma osób idealnych.

Obraz jaki Grochowiak przedstawia w wierszu jest nieco inny niż ten przedstawiony w mitologii. Poeta nadał mu wiele pozytywnych cech nawet kiedy są one ukryte. Centaur Grochowiaka jest piękny, dobrze zbudowany. Grochowiak nie jest przedstawicielem turpizmu a wręcz przeciwnie. Cechuje on centaury w pozytywny sposób. Przywołanie motywu centaura w wierszu służy przyrównaniu dwóch stworzeń. Centaura i człowieka. W pewien sposób wyśmianie negatywnych cech ludzkich.