Barokowy list miłosny

Najdroższy memu sercu, wyśniony Książe.. !

Miłość i nienawiść...
Ciemność i światło..

Tymi krótkimi słowami rozpoczynam list, który w pełni napisany jej dla Ciebie najukochańszy. Uwiodły mnie Twoje niebiańskie oczy, wspaniałe, mężne i potężne ciało, i uśmiech, który jest tak miły i zniewalający, jak śpiew ptaków o poranku. Twój anielski głos – którego tonem mogła bym upajać się latami – sprawia, że gdy przemawiasz mój duch odpływa w otchłań rozkoszy.

L'amour est beau, meme agreable mais seulement sur le moment quand il est reciproque. [Miłość jest piękna, nawet przyjemna, lecz tylko wtedy, gdy jest
wzajemna.]

Może to co piszę wydaje Ci się niepojęte, lecz moja dusza pragnie być przy Tobie.
Powiadają, że kto snom wiarę daje jest jako chcący pojmać wiatr lub cień uchwycić. Łudzi się obrazem, który zwodzi i w krzywym zwierciadle kłamie lub prawi niedorzeczne to rzeczy na wzór niewiasty rodzącej. Głupi zaiste chciało by się rzec, kto marom sennym wiarę daję i drogą złudy i obłudy kroczy.

Il existe des états d'esprit où l'esprit même n'obéit pas. [Są stany ducha, gdzie rozum nie slucha]

Wszelako, kto sny lekceważy i nie wierzy im nic a nic, ten także bezwinny nie jest i bezrozumnie czyni. Bo przecie gdyby sny całkiem znaczenia nie miały to po cóż by Bóg w tworząc nas, zdolność śnienia nam dał ? Pragnę być wiedział, że odkąd poznać mi Ciebie dane było, każdy wschód jutrzni dla mego serca i duszy to udręka. Przeto wiem, że nie zobaczę Cię. Gdy noc nadejdzie w śnie oczom mój wizerunek jawi się Twój. Blaskiem opromieniony niczym Książe na Białym rumaku kroczysz by uratować mnie z otchłani.

Moja miłość jak kwiat. Z dnia na dzień staje się coraz piękniejsza, rozkwita....
Ach ! Gdybyś tylko mógł być powiewem wiatru wpadającym przez okno do mojego pokoju każdej jutrzenki i budzić mnie delikatnym dotykiem z cudownego snu o Tobie. Wtedy byłabym najszczęśliwsza.. A jednak to nie możliwe..

Bez Ciebie moja życie jest puste. Często łapię się na tym, że szukam w tłumie Twojej twarzy na przekór wszystkim, choć wiem, że sensu w tym brak. Moje poszukiwanie Ciebie jest niekończącą pogonią i skazaną na przegranie. Tracąc Ciebie rozumiem ile dla mnie znaczysz..
To nie jest pożegnanie, ale taktuj to jak słowa wdzięczności. Dziękuje, że byłeś i że się zjawiłeś. Dziękuje za wspomnienia, które co dzień napływają w moje myśli. Dziękuje też za ukazanie, że kiedyś może nadejść chwila, w której odejdziesz i przeto właśnie tak się stało...

il est difficile de dire "Adieu" et apres vivre comme tu n'existerais plus...
[ Nie jest łatwo powiedzieć żegnaj i żyć dalej tak jakby Ciebie nie
było...]