Charakterystyka Santiago

Santiago to główny bohater opowiadania Ernesta Hemingway’a pt. „Stary człowiek i morze”. Jest rybakiem w podeszłym wieku. Żyje w nędzy, na obrzeżach Hawany. Nie ma dzieci i jest wdowcem, a jego jedyny przyjaciel to młody chłopiec o imieniu Manolin. Santiago często określany jest mianem salao, co jest najgorszym znaczeniem słowa pechowy.

Jego skóra jest wysuszona od przebywania w zasięgu promieni słonecznych. Na jego karku widoczne są głębokie bruzdy. Oczy Santiago wyraźnie kontrastują z resztą ciała. Emanują radością i niezłomnością. Po ich zamknięciu z twarzy bohatera, która pokryta jest plamami po niezłośliwym raku, wypływa życie. Jego ręce to kawałki kości pokryte pooraną skórą.

Gdy Santiago wraz z Manolinem tworzyli sobie fikcyjny świat, wyraźnie uwidaczniała się głęboka i bogata wyobraźnia bohatera. Jest postrzegany jako człowiek rozsądny. Ma on, co nie zdarza się często, zarówno cechy idealisty, jak i realisty. Zawsze wierzył, że nadejdzie dzień jego wielkiego sukcesu, z drugiej jednak strony znał możliwości fizyczne swojego organizmu.

Stary jest nierozumianym przez otoczenie indywidualistą. Rzadko rozmawia z ludźmi, posiada cechy samotnika. Przechowuje pamiątki po żonie, co oznacza, że jest bardzo sentymentalny. Santiago ma dziwny charakter. Jest bardzo uparty i konsekwentny. Za wszelką cenę stara się zdobywać upragnione cele. Wierzy w przesądy. Zawsze postępuje według własnych zasad. Cechuje go solidność i uczciwość. Jest staranny i odpowiedzialny za to co robi. Nie brakuje mu także cierpliwości i życiowego doświadczenia.

Santiago jest dobrym, uczciwym człowiekiem. Ma wysoką inteligencję. Myślę, że gdyby otworzył się na świat to inni ludzie zrozumieliby go. Końcowe lata jego życia byłyby o wiele bardziej radosne. Moim zdaniem, postępowanie starca w wielu przypadkach jest godne naśladowania.