Skuteczność języka jako narzędzia wpływania na ludzi. Odwołaj się do całej historii Makbeta i jego żony.

Język to przede wszystkim narzędzie komunikacji, system znaków i symboli niosących za sobą pewną treść. Jest najpotężniejszym narzędziem jakie dzierży człowiek, zapisem klęsk i zwycięstw, narodowych żywiołów i charakterów, świadkiem zmian, ewolucji, w efekcie samoistnie żyjącym zjawiskiem.

Umiejętne posługiwanie się językiem, stwarza wielkie możliwości odpowiednio użyty może zdziałać cuda. To za jego sprawą jesteśmy w stanie nakłonić ludzi do rzeczy pozornie abstrakcyjnych, niewykonalnych i uznanych za niedopuszczalne, wystarczy jedynie właściwa retoryka, dobranie stosownych argumentów, odrobina fantazji i logiczne podejście do sprawy. Odpowiedni dobór słów jest sztuką opanowaną przez niewielu. Język – jak wszystko stworzone przez człowieka – może być użyty zarówno do rzeczy dobrych jak i do złych, całość zależy od naszych zamiarów.

Doskonałym przykładem jak wielkim narzędziem wpływania na ludzi jest język są bohaterzy dramatu Szekspira pt. „Makbet”. Kilka słów wypowiedzianych przez trzy czarownice było w stanie całkowicie odmienić Makbeta i Lady Makbet, skłonić ich do czynów które nie były godne przykładnego rycerza i oddanej żony. Z dobrych ludzi i wiernych poddanych króla Dunkana zmienili się w potworów, które nie cofną się przed niczym by osiągnąć swój cel. Te parę zdań wzbudziło w nich tak wielką rządzę władzy, że żeby ją zdobyć byli gotowi zabić – stać się zwykłymi mordercami. Najlepiej całą sytuację przedstawia scena VII aktu I, w której zawarta jest rozmowa Makbeta z żoną w czasie trwania uczty z okazji przybycia króla.

Scena siódma rozpoczyna się monologiem Makbeta, w jego słowach zawarta jest bezradność, ciągła niepewność, mężczyzna wciąż się waha, nie jest pewien co do słuszności czynu, który ma wkrótce popełnić. Jest rozdarty pomiędzy pragnieniem władzy, a zachowaniem uczciwości i wierności wobec króla. Wspomina jego zasługi oraz nieskazitelne panowanie, ma wyrzuty sumienia, że jako gospodarz powinien zapewnić mu bezpieczeństwo, a nie wprowadzać go do jaskini lwa. W pewnym momencie Makbet jest nawet skory do zrezygnowania z planu, ponieważ chciałby jak najdłużej cieszyć się sławą i zaufaniem wśród ludu. Lady Makbet zamiast sprowadzić męża na dobrą drogę, jeszcze nakłania go do zbrodni. Umiejętnie operuje językiem, skrupulatnie dobiera słowa, podczas gdy mężczyzna łagodnieje ona pozostaje nieugięta i zdeterminowana w swym działaniu. Zręcznie manipuluje swoją wypowiedzią, mówi żeby Makbet nie porzucał swych nadziei, które jeszcze do niedawna posiadał, sprytnie porównuje jego niestałość do miłości do niej. W ten sposób sugeruje że podobnie może być w ich małżeństwie. Apeluje do jego męstwa i ambicji, aby uczynił to czego pragnie. Posuwa się nawet do jego obrazy, nazywa go tchórzem, który chciałby coś mieć ale boi się po to sięgnąć, nawiązując w ten sposób do gminnego przysłowia. Makbet przyparty do muru godzi się na wszystko, nie robi już tego dla siebie, by spełnić swe marzenia, ale aby nie zawieść żony - która skutecznie nim manipuluje –
i udowodnić jej swoją miłość. W dalszej części dialogu Lady wciąż bije do męstwa męża, sprytnie sugeruje mu że je stracił. Udowadnia mu że zachowuje się jak tchórz, ponieważ teraz w przepełniają go wątpliwości i chce się wycofać z zobowiązania. Żona używa skutecznego zabiegu jakim jest udowodnienie Makbetowi, że nie złamałaby danej obietnicy, nawet jeśli miałaby roztrzaskać głowę własnemu dziecku. Taka operacja miała na celu wzbudzenie w mężczyźnie wyrzutów sumienia z powodu swoich obaw i strachu, że kobieta jest silniejsza od sławnego rycerza.

Kolejnym środkiem podjudzającym Makbeta do haniebnego czynu, jest wyręczanie go przez Lady z niektórych działań. Kobieta sama proponuje że uśpi dwóch strażników, tym sposobem ułatwia rycerzowi zadanie. Powoduje to że mężczyzna myśli iż zostało mu ‘jedynie’ zabicie Dunkana. Aby zniszczyć poczucie winy Makbeta stwierdza że cała odpowiedzialność za dokonaną zbrodnię spadnie na służbę. Lady w ten sposób chce zniwelować wszelkie wątpliwości męża odwracające go od zabójstwa. Uległy manipulacjom Makbet wyzbywa się wszelkich skrupułów i jest gotowy na wszystko.

Lady Makbet uruchomiła cały arsenał intryg, kłamstw i złudzeń, omamiła męża, owinęła go sobie wokół palca i skutecznie poprowadziła do celu. Stosowała wiele zabiegów silnie wpływających na psychikę głównego bohatera, współcześnie powiedzielibyśmy że byłaby świetnym psychologiem. Wywarła silny wpływ na Makbeta, mówiąc mu co ona zrobiłaby na jego miejscu. Sugerowała że morderstwo będzie jego dowodem miłości.

Język jakiego używała kobieta był przemyślany, skuteczny, nieraz intrygujący, a przede wszystkim przekonujący, dokładnie dobierała słowa, tak aby nie pozostawić żadnych wątpliwości co do słuszności morderstwa. W jej wypowiedziach dominowała funkcja impresywna, liczne porównania, wykrzyknienia, pytania retoryczne, wszystko to wpływało na Makbeta, który stopniowo poddawał się tym manipulacjom.

Kolejnym potwierdzeniem skuteczności działania jej języka jest to, iż Makbet jako dobry poddany i wierny żołnierz nigdy nie zdecydowałby się na zabójstwo umiłowanego Dunkana. Pomimo wielkiego pragnienia władzy, jego uczciwość wzięłaby górę.