Bilans pod względem techniczno - wojskowym
W czasie trwania wojny nastąpił ilościowy i jakościowy rozwój techniki wojskowej. W głównych państwach stron walczących wyprodukowano 27,6 mln karabinów, 850.000 karabinów maszynowych, 152.000 dział, 18.000 moździerzy, 182.000 samolotów, 9.200 czołgów, 340.000 samochodów, 1.051 mln sztuk pocisków artyleryjskich i 48.000 mln sztuk amunicji karabinowej. Osiągnięciem technicznym było wyprodukowanie i udoskonalenie czołgów i samolotów, dział wielkiej mocy, karabinów maszynowych oraz wiele innych rodzajów uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Rozwój techniczny środków walki doprowadził do głębokich zmian w strukturze i organizacji wojsk. Powstały nowe rodzaje broni i typy wojsk (lotnictwo, wojska pancerne i chemiczne). Wprowadzone na pole walki przez wojska angielskie czołgi przeszły od 1916 r. drogę dużego rozwoju i od 1917 r. po ich znacznemu udoskonaleniu, były używane w walkach na skalę masową. Szybko rozwinęło się lotnictwo, które na początku wojny spełniało rolę czysto rozpoznawczą. W 1916 r. zorganizowano je już na poszczególne rodzaje i typy (myśliwskie, szturmowe i bombowe). Rozwijały się także wojska chemiczne (grupy miotaczy ognia, miotaczy gazów, oddziały przeciwchemiczne). Rozbudowane zostały też wojska inżynierskie, kolejowe i służby zaopatrzeniowe.
Bilans pod względem materialnym i strat ludzkich
Pierwszą wojnę światową cechował jej bardzo duży zasięg i masowy charakter. Rozpoczęło ją 8 państw, a zakończyły 33 państwa liczące 1,5 mld ludzi. Wojna toczyła się niemalże na wszystkich kontynentach i morzach, ale główne działania wojenne prowadzono na terenie Europy. Na wszystkich frontach tej wielkiej wojny ciągnących się tysiące kilometrów walczyły duże, wielomilionowe armie. W 1914 roku państwa Ententy zmobilizowały i miały pod bronią 6 mln, zaś ich przeciwnicy z państw centralnych 4 mln żołnierzy, natomiast w 1918 roku było ich odpowiednio: 48 mln i 25 mln żołnierzy. Pierwsza wojna światowa była konfliktem armii państw biorących w niej udział i w porównaniu do II wojny światowej, która trwała od niej dłużej, to straty wśród żołnierzy względem ludności cywilnej były w niej wielokrotnie większe. II wojna światowa przyniosła w ogólnym bilansie bardziej krwawe straty ludzkie, albowiem w konflikcie tym oprócz walczących żołnierzy, olbrzymie i znacząco bardziej krwawe ofiary poniosła w tym konflikcie ludność cywilna. . W okresie tych czterech strasznych lat (1914-1918), na każdy dzień tego konfliktu przypadało średnio 5 tys. zabitych, zdarzały się zaś dni; że w jednym tylko dniu padało dziesięć razy więcej. Na ośmiu żołnierzy tej wojny wypadał jeden zabity, co trzeci był ranny, a dla wielu było to dożywotnie i ciężkie kalectwo. Największe straty przypadały na front zachodni. W Niemczech jeden zabity przypadał na 35 mieszkańców, we Francji - na 28.
