Marek Winicjusz był jednym z rzymskich żołnierzy. Bez opamiętania zakochał się od pierwszego wejrzenia w Kalinie, córce wodza Ligów. Ligia wzięta niegdyś jako zakładniczka ze swoim plemieniem, mieszkała u Aulusa Placjusz i jego żony Pomponii Grecyny. Oboje traktowali ją jak własną córkę.
Marek zwierzył się ze swego uczucia krewnemu Petroniuszowi, szukając u niego rady. Bogaty i wpływowy dostojnik postanowił ułatwić Winicjuszowi zdobycie Ligii, działając za jego plecami. Jako zaufany Nerona skłonił cesarza, by ten sprowadził dziewczynę na swój dwór, a następnie oddał jego krewnemu. Plan ten został tylko częściowo zrealizowany. Ligia rzeczywiście znalazła się na dworze Nerona, lecz w drodze do domu Winicjusza została odbita przez Ursusa, swego wiernego sługę i zdołała się ukryć wśród chrześcijan w odległej dzielnicy Rzymu.
Tymczasem Marek, dowiedziawszy się o zniknięciu Ligii zupełnie oszalał z gniewu. Chciał ją mieć zaraz, teraz, natychmiast, a tu wizja jego szczęścia odsunęła się na czas bliżej nieokreślony. Cała tkliwość wobec niej uleciała, a gniew niespełnionych nadziei kazał mu marzyć o tym, by po odszukaniu dziewczyny mieć ją za niewolnicę, zasługującą na najgorsze traktowanie.
Natychmiast wszczął poszukiwania. Pomagał mu w nich Chilo, człowiek wyjątkowo podły, który pozyskawszy zaufanie chrześcijan, odkrył miejsce tajnych spotkań wyznawców nowej religii, a później dom, w którym mieszkała Ligia. Winicjusz postanowił ją porwać przy pomocy Krotona, jednego z największych siłaczy Rzymu. Plan nie powiódł się. Kroton w wyniku walki zginął z ręki Ursusa, a Winicjusza tylko interwencja Ligii uratowała przed śmiercią. Pozorując wyjazd do Beneventu, ciężko ranny pozostaje pod opieką chrześcijan. Pod wpływem miłości do Ligii oraz zasad nowej religii następuje w nim przełom moralny. Zaczyna rozumieć, że Ligia jako chrześcijanka nigdy nie zostanie jego kochanką.
Natomiast Ligia, chcąc pozyskać Marka dla nowej wiary, sama zakochuje się w nim. Broniąc się przed tym uczuciem, zmienia miejsce pobytu. Winicjusz wraca z uczuciem pustki do swego pałacu. W ponownym odszukaniu swej miłości pomaga mu znów Chilon. Zakochany rzymianin udaje się do chrześcijan, gotów poślubić dziewczynę, co spotyka się z ich aprobatą. Ligia zostaje narzeczoną Marka.
Niedługo potem Winicjusz musi towarzyszyć Neronowi do Ancjum. Czasami, gdy cesarz tworzył swe utwory poetyckie, potajemnie spotykał się z Ligią w Rzymie. W końcu, gdy uzyskał od cesarza Nerona zezwolenie na zawarcie związku małżeńskiego, w Rzymie wybucha pożar. Przerażony Winicjusz konno pędzi do stolicy cesarstwa, by ratować swą ukochaną. Na szczęście znajduje ją w bezpiecznym miejscu.
Tymczasem trzeba było publicznie wyjaśnić przyczyny pożaru miasta. Prawdziwym winowajcą był Neron, który potrzebował inspiracji twórczej a tragedia miasta miała mu to zapewnić. Nie zamierzał się jednak przyznawać a za podszeptem Tygellina, przywódcy pretorianów, oskarżył o podpalenie Rzymu chrześcijan. Rozpoczęły się masowe aresztowania. W więzieniu znalazła się i Ligia z nieodstępnym Ursusem. Delikatna dziewczyna zachorowała na więzienną gorączkę a usilne starania Winicjusza, by ją wydostać nie przyniosły rezultatów. Zarówno Petroniusz, jak i Winicjusz stracili względy u Nerona i zaczęli się obawiać o własne życie.
Rozpoczęły się igrzyska. Chrześcijanie w walce z dzikimi zwierzętami mieli dostarczyć rozrywki Neronowi i jego świcie. Zakładnicy ligijscy mieli ukoronować igrzyska niezwykłym widowiskiem. Naga Ligia została przywiązana do rogów byka, Ursus mógł ją bronić tylko gołymi rękoma i dokonał tego, skręcając bydlęciu kark. Winicjusz dołączył do Ligów i błagał o życie dla ukochanej, zyskując poklask publiczności. Neron niechętnie, pod presją ludu rzymskiego zgodził się na ułaskawienie.
Tak więc Ligia i Ursus zyskali prawo do życia i do wolności. Marek zabrał ich na Sycylię, gdzie Winicjusz i Kalina pobłogosławieni jeszcze w więzieniu przez Piotra Apostoła pobrali się.