Starożytna Grecja

Osadnictwo na Półwyspie Bałkańskim i wyspie Krecie rozwinęło się w początkach II tysiąclecia p.n.e. Ludność zajmowała się hodowlą kóz i owiec oraz winnej latorośli oliwek, znała żeglugę kabotażową, stosowała obróbkę miedzi i brązu, koło
garncarskie, system kanalizacyjny i wyrób cegieł. Osadnictwu sprzyjała górzystość terenu oraz dobrze rozwinięta linia brzegowa.
Kultura kreteńska (minojska), 3000-1400 r. p.n.e.-najstarsza z kultur w basenie Morza Egejskiego, stanowi początek cywilizacji europejskiej. Budowano wielopiętrowe pałace, wyposażone w urządzenia wodno-kanalizacyjne (pałac w Knossos). Niezwykły poziom osiągnęło malarstwo ścienne. Wynaleziono pisma: piktograficzne i linearne typu A.
Jednym z rozwijających się ośrodków była Troja, gród na wybrzeżu Azji Mniejszej.
Okres mykeński(1600-1100 r. p.n.e.)-kultura rozkwitu Myken, grodu Achajów, którym władał Agamemnon. Z tego czasu pochodzą potężne obwarowania z Lwią Bramą, pozostałości pałacu i budowli mieszkalnych, groby kopułowe, pismo linearne B.
„Ciemne wieki” w dziejach Grecji to czas migracji ludności greckiej i zasiedlania południowych terenów Półwyspu Bałkańskiego, wysp go okalających i wybrzeży Azji Mniejszej. Niewielki zasób źródeł archeologicznych z tego wieku . Ukształtowały się dialekty j. greckiego, krainy historyczne. W północno-zachodniej części Grecji osiedlili się Dorowie, którzy wprowadzili swój system cywilizacyjny, organizację rodową i samowystarczalną gospodarkę. Wśród Dorów ukształtowała się nowa grupa- arystokracja. Opanowali oni cały Peloponez, przyczynili się do powstania nowych organizacji państwowych, w tym Sparty. Tereny te zamieszkiwali także Jonowie.
Okres archaiczny(VIII-VI w p.n.e.)- kryterium podziału społecznego: na biednych i bogatych. Ludność nadal się przemieszczała, ale poszukiwała stabilizacji.
Około VIII w. p.n.e. powstał na terenach zamieszkanych przez Greków nowy typ organizacji państwowej – miasto-państwo, czyli polis. Powstaniu polis sprzyjały warunki naturalne Grecji (górzyste zbocza, żyzne doliny, łańcuchy gór), rozwój żeglugi
i rozbicie polityczne. Obejmowały one swym zasięgiem miasta, jak również przylegające do nich obszary wiejskie otoczone naturalnymi granicami. Najbardziej znane: Sparta, Ateny, Megara, Korynt, Argos, Samos. Stanowiło ono jednolitą jednostkę gospodarczą i polityczną. Było wspólnotą obywatelską, co oznaczało, że decyzje związane z jego funkcjonowaniem podejmowano na zgromadzeniu wszystkich obywateli, na agorze(placu publicznym). Miasto było zespołem budynków świątynnych i publicznych, a zarazem miejscem zgromadzeń, często okolonym murami.
SPARTA
Lakonia, w której leży została zasiedlona w okresie mykeńskim. Dorowie od stolicy nazywali siebie Spartianami.