Charakterystyka Andrzeja Radka

Andrzej Radek jest jednym z bohaterów powieści Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace”. Andrzej pochodził z biednej rodziny, ze wsi Pajęczyn Dolny. Miał ciężkie dzieciństwo, które spędził na pasaniu świń i gęsi. Jędrek bardzo często parodiował dla zabawy nauczyciela Antoniego Paluszkiewicza zwanego „Kawką”. Pewnego dnia były student zabrał chłopca do swojego domu i pokazał mu książkę z ilustracjami zwierząt. Od tego momentu życie Andrzeja zmieniło się diametralnie. Dzięki materialnej pomocy nauczyciela chłopiec skończył gimnazjum w Pyrzogłowach, a następnie wybrał się do Klerykowa w celu kontynuowania nauki.

W czasie wędrówki do miasteczka spotkał szlachcica, który w zamian za korepetycje dla swojego syna dał Jędrkowi dach nad głową i wyżywienie. Jako korepetytor Andrzej spisywał się znakomicie, lecz ta praca powodowała, że uczył się do późnych godzin nocnych. W szkole, w Klerykowie, koledzy z klasy wyśmiewali jego chłopskie pochodzenie. Z tego właśnie powodu Jędrek wdał się w bójkę z Tymkiewiczem. Za ten czyn miał być wydalony ze szkoły, lecz dzięki pomocy Marcina Borowicza został i kontynuował naukę.

Andrzej ubierał się w stary fartuch przefarbowany na granatowo, który służył mu jako mundurek. Nosił stare buty na obcasach i poplamioną czapkę. Jego ubranie, jak i pochodzenie były często tematem kpin kolegów.

Jędrek był bardzo zdeterminowany w dążeniu do uzyskania wykształcenia i odmianie swojego losu. Był bardzo pracowity i inteligentny. Najważniejszą cechą jego charakteru był upór w samotnym dążeniu do celu, co świadczyło o jego dojrzałości.

Moim zdaniem Andrzej Radek jest postacią pozytywną i godną naśladowania. Również w dzisiejszych czasach jest wielu młodych ludzi, którzy jak Jędrek chciałoby zdobyć wykształcenie, lecz z powodów materialnych jest to bardzo utrudnione. Współczesna młodzież potrzebuje wzorca do naśladowania, który dałby im przykład jak dzięki sile charakteru, uporowi i pracowitości można zrealizować swoje marzenia.

Jednym ze znaczących bohaterów książki Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace” jest Andrzej Radek, którego charakterystykę chciałabym przedstawić, gdyż postać Radka najbardziej pokazuje jak chęć posiadania wiedzy i samozaparcie w dążeniu do celu potrafią przemienić człowieka.

Andrzej urodził się we wsi Pajęczyn Dolny. W bardzo biednej chłopskiej rodzinie. Ojciec jego pracował jako fornal. Mieszkali w czworakach w jednej izbie. Nie miał wesołego dzieciństwa, bardzo często spał pod gołym niebem, a w deszczowe noce chował się w stodole. Rodzice nie zajmowali się nim. Już jako dziecko musiał pracować, pasał gęsi i trzodę chlewną, a że nie wykonywał tego sumiennie, poznał twardą rękę ojca. Radek przez takie zachowanie nauczył się, że za każde przewinienie spotka go bolesna kara. Żeromski nie opisał wyglądu Radka, jedynie jego bardzo ubogie ubranie.

Andrzej był typowym wiejskim chłopcem, lubiącym bezmyślne zabawy, lecz nawet w tych zabawach wyróżniał się, za co był nagradzany. W późniejszym życiu samo wspomnienie tych „nagród” wywoływało u niego poczucie wstydu. Potrafił w sposób mistrzowski i wyjątkowo śmieszny naśladować guwernera, pana Paluszkiewicza. Okrutna zabawa spotykała się z aprobatą otoczenia, chłopiec nie miał pojęcia, że postępuje niewłaściwie, aż do momentu, gdy guwerner zwany również złośliwie Kawką, siłą zaciągnął go do swojego pokoju i pokazał książki. To był punkt zwrotny w życiu Andrzeja Radka.

Gdy tylko miał okazję przychodził do guwernera na dalszą naukę. Był zdolnym uczniem, krótko po pierwszej wizycie nauczył się czytać, pisać, a po roku nauki potrafił pisać rosyjskie bukwy. Widząc, jaki jest zdolny, pan Paluszkiewicz, postanowił wysłać chłopca do Progimnazjum w Pyrzogłowach i opłacać czesne.

Radek za wszelką cenę nie chciał zawieść nauczyciela, którego szanował i traktował jak ojca, i pomimo początkowych niepowodzeń w szkole stał się wzorowym, i pilnym uczniem do tego stopnia, że z wyróżnieniem zdawał z klasy do klasy.

Pan Paluszkiewicza zachorował na gruźlicę i zmarł. Lecz najpierw wszystkie swoje oszczędności przekazał na utrzymanie ucznia. Chłopiec był przeraźliwie smutny, lecz pamiętał, co mu mówił nauczyciel i się nie załamał. Na swoje utrzymanie zarabiał jako korepetytor. Korepetycje udzielał młodszym kolegom. W ten sposób przeżył klasę trzecią i czwartą, zdał na patent. Myślał o swojej przyszłości, chciał skończyć szkołę i pójść na Uniwersytet tak jak jego opiekun. W dążeniu do celu nie przeszkadzał mu ani brak pieniędzy, ani nietolerancja rówieśników wyśmiewająca jego chłopskie pochodzenie.

Radka cechuje wyjątkowo silna osobowość, potrafił samotnie przyjść do gimnazjum w Klerykowie. Nie przejmował się niebezpieczeństwem może i dlatego, że nie miał nic do stracenia. Nigdy się nie poddawał, wręcz przeciwnie, trudności pobudzały go do działania; gdy podczas odpowiedzi jak zwykle wyśmiewano się z niego, potrafił zwalczyć gniew, wstyd, upokorzenie i zmobilizować się do poprawnej odpowiedzi. Był również wiernym kolegą, kiedy Marcin był załamany po stracie ukochanej, to właśnie Radek do niego podszedł i podał mu rękę.

Jędrzej Radek jest szczególną postacią w powieści S. Żeromskiego "Syzyfowe prace". Autor za jego pośrednictwem przedstawił nam własną, bardzo trudną sytuację materialną, w jakiej dorastał. Upór fornalskiego syna i chęć dążenia do celu, jak również niezastąpiona pomoc pana Paluszkiewicza, pomogły mu przeżyć "metamorfozę", po której ze świniopasa, analfabety, stał się wzorowym uczniem gimnazjum.