Charakterystyka Józefa Papkina - cytaty

Józef Papkin, Lew Północy był najkomiczniejszą postacią w książce Aleksandra Fredry pt. „Zemsta”. Był kawalerem w podeszłym wieku, pochodzącym z ubogiej szlachty. Jedyny majątek, jaki posiadał to zastawiona kolekcja motyli i stara angielska gitara, ponieważ cały dobytek roztrwonił w grach w karty. Był on podwładnym Cześnika Raptusiewicza, zamieszkującego jeden z Odrzykońskich zamków.

Papkin starał się ubierać jak mężczyźni zamieszkujący dawną Francję.
„...Papkin, po francusku ubrany,
przy szpadzie, krótkie spodnie,
buty okrągłe do pół łydki, tupet i harcopf,
kapelusz stosowany – pod pachą para pistoletów...”

Nieodłącznym elementem jego garderoby była szabla, powszechnie zwana Artemizą, schowana w pochwie, przymocowanej do paska. Z wyglądu zewnętrznego Papkin mógł przypominać nadwornego błazna. W owych czasach francuska odzież była bardzo modna i kto ją nosił uważany był za osobę zamożną. Jednak pomimo iż nasz bohater ubierał się zgodnie z panującą modą, nie należał do ludzi bogatych.

Józef należał do ludzi mających dużo do powiedzenia w każdej sprawie, przez co uznawany był za gadułę. Mówił szybciej, niż myślał.
„...Cześnik – wulkan aż niemiło.
Żebym krótko go nie trzymał,
Nie wiem co by z światem było.
Lecz nie będę ja tu drzymał,
I w podziale tak się zwinę;
Jemu oddam Podstolinę,
Malowidło nieco stare -
Sobie wezmę śliczną Klarę.
Już od dawna mam nadzieję,
Że jej serce mnie się śmieje.
Już by para z nas dobrana,
Zaludniła Papkinami,
Gdyby Cześnik, jakby ściana
Nie stał zawsze między nami...”

Józef Papkin w towarzystwie, zabawianiu dam żartami i rozmowie, nie miał sobie równych. Możemy więc śmiało stwierdzić, że był on mistrzem w uwodzeniu kobiet. Gdy mówił o nich zawsze używał poetyckich wyrażeń:
„...O królowo wszech piękności!
Ornamencie człowieczeństwa!
Powiedz: „W ogień skocz Papkinie!” -
A twój Papkin w ogniu zginie!...”

Odnosił się z szacunkiem do tamtejszych dam. Uważał je za boginie mądrości i piękna.
„...A w tym jakaś księżna grecka,
Bóstwo! Zerka z karety...
Giną ze mną te kobiety!...”

Szczególny sentyment odczuwał w stosunku do Klary. Na pozór gotów był poświęcić swoje życie i zrobić wszystko dla niej.
„...Co za koncept u Kaduka!
Panną w głowie krokodyle,
Bo dziś każda zgrozy szuka. -
To dziś mądre, wdzięczne, ładne,
Co zabójcze, co szkaradne.
Dawniej młoda panieneczka
Mile rzekła kochankowi:
„Daj mi luby kanareczka”
A dziś każda swemu powie:
„Jeśli nie chcesz mojej zguby,
Krokodyla daj mi, luby...”

Bardzo charakterystyczną cechą osobowości Papkina była jego skłonność do przechwalania się. Głosił wszem i wobec, że jest najdzielniejszym z ludzi.
„Mądry w radzie, dzielny w boju,
Dusza wojny, wróg pokoju...”

Papkin był bardzo cwany, gdyż ujawniał swoją odwagę, gdy nikogo nie było na polu bitwy:
„Ha! Hultaje, precz mi z drogi,
Bo na miazgę, was rozgniotę -
Nie zostanie jednej nogi,
A mam diablą dziś ochotę!
Wielu Was tam?
Chodź tu który!
Nie wylezie żaden z dziury?
O, wy łotry! O, wy tchórze!
Jutro cały zamek zburzę...”

Nasz bohater był bardzo zachłanny i dla pieniędzy gotów był zrobić wszystko.
„Prawo wstrzymać jest mi dane,
Alem zawsze był wspaniały,
Przyjmę zatem okup mały...”

Papkin nie przejmował się uczuciami innych osób, dlatego wielokrotnie ich okłamywał. Przewrażliwiony był jedynie na punkcie swojego zdrowia i bezpieczeństwa. Był on postacią zabawną w „Zemście”. Śmiejemy się głównie z niezgodności jego czynów i postępowań, sposobu mówienia i kłamstw, w których nawet on sam się gubił.

Według nas Józef Papkin, mimo wielu wad, jest najbarwniejszą postacią w całej komedii, która budzi swoim zachowaniem sympatię, a chwilami nawet współczucie.