Komunikowanie się z osobą w starszym wieku, w tym niedowidzącą i niedosłyszącą

Każdy zdrowy człowiek jest zdolny do wymiany informacji. Często starzy ludzie nie są gotowi udzielać wywiadu, odpowiadać na bardzo osobiste pytania, wyjaśniać przyczyny swych niepokojów lub kłopotów, dopóki nie uzyskają zadawalających wyjaśnień. Personel w kontaktach z osobą starszą, powinien z odpowiednią zręcznością formułować pytania, umożliwiać udzielenie odpowiedzi po ich przemyśleniu. Zagadnienia które można uważać za drugorzędne w wywiadach z innymi ludźmi, są istotne w wywiadach z osobami starszymi, mogą stanowić klucz do oceny ich stanu emocjonalnego, jak też określić rozmiar problemów, do których przywiązują znaczenie. Toteż dalszą cechą, którą musi posiadać osoba rozmawiająca , to zdolność odpowiedniego słuchania, słuchania nie tylko tego, co jest wypowiadane, ale, i jak to zostało powiedziane, zwracanie uwagi nie tylko na to, jakie wiadomości są dobrowolnie i z ochotą podawane, ale i jakie są pomijane milczeniem czy ukrywane. Trzeba zwracać baczną uwagę na informację przekazywaną innym niż mowa sygnałami, takimi jak wyraz twarzy, gesty czy postawa ciała. Przy komunikowaniu się z osobami niedosłyszącymi należy ;
- uzyskać informacje o ewentualnym upośledzeniu słuchu i stopniu upośledzenia,
- mówić wyraźnie i powoli z małymi przerwami , nie wolno krzyczeć,
- mówić blisko ucha osoby niedosłyszącej,
- zadbać o właściwe oświetlenie, aby chory mógł czytać z ruchu warg,
- korzystać z pomocniczych środków technicznych, np. aparat słuchowy
- upewnić się że chory ma odpowiednio założony i sprawny aparat słuchowy Przy komunikowaniu się z osobami niedowidzącymi należy;
- uzyskać informacje o stopniu upośledzenia wzroku chorego,
- zadbać o właściwe oświetlenie , pomieszczenia,
- udzielić choremu obszernych informacji o pomieszczeniu, w którym się znajduje, o jego łóżku i możliwości korzystania z dzwonka znajdującego się przy łóżku,
- nie zbliżać się nigdy do chorego bezgłośnie
- zawsze uprzedzać o swoim wejściu lub wyjściu z sali, w której się znajduje,
- opisywać swoje wrażenia wzrokowe, np. podawane jedzenie, widok z okna,
- niedowidzący może wymagać częstego nawiązywania kontaktu słownego, lub też kontaktów fizycznych, np. poprzez poklepywanie po ręku, pogłaskanie, wyrażających aprobatę jego dotychczasowych wypowiedzi i zachętę do dalszych. W przypadku ludzi w podeszłym wieku , z utratą albo upośledzeniem czynności zmysłów, rozmówca musi użyć całej swej zręczności , aby przezwyciężyć trudności porozumienia się , używać środków werbalnych t.j. słowo, mówienie, pismo, oraz środków niewerbalnych t.j. mimika twarzy i gestykulacja, symbole, barwy, figury, język migowy, kontakt przez skórę, wrażliwość , dotyk, czucie.