Urazy termiczne (prezentacja)

Oparzenie jest to uszkodzenie skóry i tkanek (ścięgien, narządów wewnętrznych) głębiej położonych wskutek działania ciepła lub zimna, żrących substancji chemicznych (stałych, płynnych, gazowych) lub prądu elektrycznego, promieni słonecznych, promieniowania (RTG, UV i innych ekstremalnych czynników promiennych).

CZYNNIKI POWODUJĄCE OPARZENIA:

Para wodna
Płomień (ogień)
Gorący płyn
Gorący obiekt
Substancje chemiczne
Prąd elektryczny
Promieniowanie jonizujące i świetlne


W zależności od głębokości i powierzchni oparzeń, które powodują zagrożenie dla życia człowieka, wyróżnia się trzy stopnie oparzeń. Czasem w obrębie oparzeń III stopnia widnieje IV stopień obejmujący najgłębsze oparzenia.

Oparzenia I stopnia
Powstaje w wyniku krótkiego działania wysokich temperatur lub opalania się. Obejmuje tylko naskórek, objawami są zaczerwienienie skóry i ból, objawy ustępują po kilku dniach bez pozostawienia blizn.

Oparzenia II stopnia
Pojawiają się na skutek krótkotrwałego kontaktu z bardzo gorącym przedmiotem lub dłuższego kontaktu z przedmiotami o niższych temperaturach. Dochodzi w tedy do obumarcia powierzchni części skóry, a skóra właściwa ulega uszkodzeniu.

Oparzenia III stopnia
Powstają w wyniku długotrwałego kontaktu z wysoką temperaturą. Zniszczeniu ulega skóra na całej głębokości, a ponadto uszkodzone zostają naczynia krwionośne, mięśnie, tkanka tłuszczowa, a także nerwy. Martwica obejmuje skórę właściwą wraz z naczyniami i nerwami skórnymi wraz z podskórną tkanką tłuszczową. Skóra jest biało-szara lub brunatna, twarda, sucha. Goi się długo, pozostawia widoczne blizny.

Oparzenia IV stopnia
Jest to całkowite zwęglenie tkanek. Martwica sięga tkanek głębiej położonych. Obejmuje mięśnie, ścięgna, kości. W najcięższych przypadkach tego typu oparzeń cechą charakterystyczną jest zwęglenie oparzonej części ciała. Czasami nie wyróżnia się odrębnego IV stopnia i wszystkie oparzenia tego typu zalicza się do oparzeń III stopnia.

PODZIAŁ OPARZEŃ ZE WZGLĘDU NA ICH OBSZAR:
Oparzenia lekkie, zaliczmy do nich oparzania II stopnia obejmują poniżej 15 % powierzchni ciała. Przy oparzeniach III stopnia oparzona części nie przekracza 2% powierzchni ciała.
Oparzenia średnie, w oparzeniach II stopnia nie przekraczają 25% powierzchni ciała. Oparzenia III stopnia obejmujące 2-10 % powierzchni ciała
Oparzenia ciężkie, to oparzenia II stopnia obejmujące ponad 25% powierzchni ciała oraz oparzenia III stopnia obejmujące 10% powierzchni ciała. Do tego rodzaju oparzeń zalicz się również: oparzenia dróg oddechowych i oparzenia elektryczne

OBLICZANIE ROZLEGŁOŚCI OPARZEŃ:
Reguła dłoni, stosowana jest do określenia małych powierzchni oparzeń. Według niej powierzchnia dłoni odpowiada 1% łącznej powierzchni ciała dorosłej osoby.
Reguła dziewiątek Wallace'a, pozwala przy uwzględnieniu głębokości oparzeń ustalić ciężkość urazu. Powierzchnia głowy, każdej z kończyn górnych stanowi 9% powierzchni ciała. Powierzchnia przednia tułowia to 18% (9% powierzchnia brzucha oraz 9% powierzchnia klatki piersiowej). Powierzchnia tylna tułowia stanowi również 18% powierzchni ciała. Powierzchnia każdej kończyny dolnej to odpowiednio 18%. Powierzchnia krocza 1%
Reguła dziesiątek, ma zastosowanie do oceny rozległości oparzeń u niemowląt. Wg niej powierzchnia głowy, przodu i tyłu tułowia stanowi po 20% powierzchni ciała. Na każdą kończynę przypada 10% ogólnej powierzchni.

JAK POSTĘPOWAĆ W PRZYPADKU OPARZEŃ?
- analiza zastanej sytuacji,
- wezwanie pomocy,
- zabezpieczenie miejsca zdarzenia,
- dotarcie do poszkodowanego,
- udzielenie pierwszej pomocy.

- jak najszybciej schłodzić oparzone miejsce,
- w trakcie schładzania usunąć odzież poprzez rozcięcie,
- w trakcie schładzania usunąć pierścionki, kolczyki, itp.,
- po zakończeniu schładzania rany oparzeniowe osłonić opatrunkiem jałowym lub hydrożelowym, schładzającym,
- w miarę możliwości unieruchomić i unieść oparzoną część ciała,
- zapewnić komfort cieplny,
- oparzonego należy chronić przed urazami wtórnymi,
- w cięższych przypadkach (rozległe oparzenie, objawy wstrząsu) natychmiast powiadomić pogotowie ratunkowe.

NIE WOLNO~!
- odrywać przylgniętej do rany odzieży,
- przekłuwać pęcherzy,
- dotykać rany oparzeniowej,
- smarować oparzonej skóry maściami, kremami, tłuszczami, piankami, białkiem jaja kurzego, ani alkoholem,
- przy oparzeniach wewnętrznych i rozległych oparzeniach zewnętrznych podawać doustnie płynów lub pokarmów,
- pozostawić poszkodowanego bez nadzoru.

UDAR CIEPLNY:

Udar cieplny jest to reakcja organizmu mogąca wystąpić podczas wysokiej temperatury o znacznej wilgotności bądź pod wpływem nadmiernego nasłonecznienia. Dochodzi w tedy do przegrzania organizmu, przekrwienia mózgu i utraty przytomności.

1.Pierwsza faza udaru cieplnego
- Nudności
- Wymioty
- Przyśpieszone tętno
- Sucha skóra
- Przekrwione oczy
- Sino-czerwona twarz
- Zawroty i ból głowy
- Osłabienie

2. Druga faza udaru cieplnego
- Blada twarz pokryta potem
- Zamroczenie, a nawet utrata przytomności
- Chrapliwy, nierówny oddech
- Silny ból głowy
- Wysoka temperatura ciała
- Rozszerzające się źrenice
- Drgawki
- Bardzo słabo wyczuwalne tętno

3.Pierwsza pomoc:
- Pozycja półsiedząca
- Umieszczenie osoby poszkodowanej w chłodnym, zacienionym miejscu
- Podawanie osoby przytomnej chłodnej wody w małych porcjach
- Zimne okłady na głowę, kark, dłonie, klatkę piersiową
- Zwilżanie tułowia zimną wodą
- Wachlowanie
- Stała kontrola czynności życiowych i temperatury
- Zdajecie uciskającej odzieży