Optyka jest to dział fizyki, który zajmuje się badaniem natury światła, a także prawami opisującymi jego emisję, rozchodzenie się, oddziaływanie z materią oraz pochłanianie przez materię.
Pierwotną teorią optyczną była optyka geometryczna, jej podstawowe prawa (prawo odbicia i załamania się światła) podał W. Snellius. I. Newton opracował korpuskularną teorię światła (dobrze tłumaczyła prawa optyki geometrycznej). Obserwowano jednak odstępstwa od praw optyki geometrycznej (dyfrakcja fal i interferencja fal).
Równolegle do I. Newtona Ch. Huygens postawił konkurencyjną hipotezę o falowej naturze światła (teza ta, oprócz praw optyki geometrycznej, tłumaczyła zjawiska dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła). Teoria falowa (optyka falowa) została udoskonalona w XIX w. przez A. Fresnela.
Teoria ta pierwotnie odwoływała się do idei eteru jako ośrodka drgającego. J.C. Maxwell zidentyfikował światło jako falę elektromagnetyczną (elektromagnetyczna teoria światła). Początek w. XX to burzliwy rozwój optyki kwantowej (foton), jednoczącej w nowej formie idee teorii korpuskularnej i falowej (dualistyczna natura promieniowania). Teoria ta umożliwiła wyjaśnienie zjawisk emisji i absorpcji promieniowania oraz szereg innych subtelnych zjawisk fizycznych.
Wypracowane zostały specyficzne metody pierwotnie przeznaczone do badania światła widzialnego, jednakże w dzisiejszych czasach znajdują zastosowania w badaniach dotyczących rozchodzenia się innych zakresów promieniowania elektromagnetycznego podczerwień, ultrafiolet zwane światłem niewidzialnym.
Optykę możemy podzielić na: geometryczną, falową oraz kwantową.
Oprócz wymienionych działów optyki współcześnie wyróżnia się ponadto jej działy zajmujące się wybranymi klasami zjawisk, np.: optyka ośrodków poruszających się, optyka ośrodków niejednorodnych, fotometria, optyka rentgenowska itp.