Charakterystyka Klary

Klara jest wychowanicą Cześnika Raptusiewicza. Niewiele więcej wiemy o niej. Na przykład nie dowiadujemy się, co się stało z jej rodzicami i dlaczego wychowuje ją Cześnik. Wiemy, że jest zakochana w synu Rejenta, odwiecznym wrogu stryja. Spotyka się potajemnie z Wacławem – planują wspólną przyszłość.

Klara jest wesołą, rezolutną, śmiałą i odważną dziewczyną. Kocha Wacława całym swoim młodym sercem, ale jest przy tym rozważna i wie, że istnieją pewne granice, których dziewczynie przekroczyć nie wolno. Pomimo młodego wieku i braku doświadczenia w miłosnych arkanach nie daje się łatwo zwieść Wacławowi i wykazuje się dużą rozwagą, prowadzi z nim długie dialogi, które świadczą, że jest osobą odpowiedzialną i mimo gorącego uczucia, którym darzy Wacława, nie poddaje się emocjom i nastrojom chwili, nie pozwala wykorzystać dogodnej, sam na sam, sytuacji.

Zna swoją wartość i wie, że uczucie nie może jej przesłonić zasad etycznych. Uważa, że miłość nie polega na mówieniu pięknych słówek, ale na konkretnych czynach. Nie chce jednak, by Wacław decydował o jej losie, nie zgadza się na propozycję uprowadzenia jej, bo to byłoby dla niej hańbiące. Obawia się opinii społecznej, dba o swoją reputację. Pyta Wacława, co pomyśleliby ludzie, bo przecież nie wszyscy wiedzieliby, że w tajemnicy wzięli ślub.

Gotowa jest, jak romantyczna kochanka, umrzeć razem z Wacławem, jeśli nie mogliby być razem, bo na deklarację Wacława, że woli stracić życie, niż ją, odpowiada, że w takim razie i ona jest gotowa umrzeć. Jest dziewczyną zakochaną i zaślepioną tą miłością, bo inaczej dostrzegłaby, że coś się święci w kontaktach Podstoliny i Wacława, ale ona z młodzieńczą naiwnością kocha i wierzy, nawet pewnie nie dopuszczała myśli, że Wacław może mieć jakąś miłosną przeszłość.

Cieszy się, że widzi w komitywie ich oboje i naiwnie wierzy, że Wacław szuka u Podstoliny poparcia dla ich związku. Klara ma poczucie humoru, jest inteligentna, o czym świadczy mistrzowsko prowadzony dialog z Papkinem, który oferuje jej swoje usługi i wyznaje miłość. Perfekcyjnie prowadzi rozmowę z, bądź co bądź, obytym w sztuce konwersacji Papkinem. Na jego miłosne zaloty odpowiada przewrotnie: jeżeli Papkin chce, by uwierzyła w jego miłość, musi jej to udowodnić czynami. Stawia mu wiele warunków, a najbardziej wyszukany dla Papkina jest ten, kiedy Klara chce dowodu miłości w postaci krokodyla, bo tylko ten, który spełni jej kaprys może zostać jej mężem. Przecież musiało być jej znane tchórzostwo Papkina, więc by zniechęcić natrętnego wielbiciela wymyśla zadanie ponad jego siły, pozwala też sobie na zalotne zachowanie i niezobowiązujący flirt.

Umie być zalotna i kokieteryjna w stosunku do Papkina, bo wie, że z takiego „amanta” może sobie pożartować, ale nawet w stosunku do niego jest taktowna i stara się go nie obrazić. Cechuje Klarę duża kultura osobista, a przy tym niezaprzeczalny wdzięk i młodzieńczy temperament. Natomiast bardzo serio traktuje uczucia do Wacława, w kontaktach z którym zawsze wykazuje się taktem, rozwagą i statecznością. Nieoczekiwany obrót sprawy, kiedy Cześnik chce ją połączyć siłą z Wacławem, wprawia ją w zdumienie, ale i uszczęśliwia.

Klara jest bohaterką, która budzi zaufanie i sympatię, bo mimo młodego wieku jest rozważna i kieruje się w życiu rozumem, a nie emocjami, nad którymi umie zapanować.