Jan Andrzej Morsztyn – polski marinista.

Marynizm to jeden z najważniejszych nurtów poezji europejskiej XVII wieku. Nazwę wziął od swojego twórcy, Włocha Marina. Marynizm polegał na znajdowaniu ciągle nowych i zaskakujących konceptów oraz przedstawianiu ich w formie poetyckiej.

Najwybitniejszym polskim poetą należącym do tego nurtu był Jan Andrzej Morsztyn. Potrafił on wprost szokować swoimi pomysłami, głównymi tematami była miłość kojarzona ze śmiercią.

Przykładem takiego tekstu był sonet „Do trupa”. Artysta porównuje w nim osobę zakochaną do tytułowego trupa. Wśród wszystkich cech obu postaci występuje wiele różnic, ale podobieństwa dominują. Z utworu wypływa ponadto pewien absurd: sytuacja nieboszczyka jest lepsza od sytuacji zakochanego.

Kolejnym przykładem marynistycznego utworu Morsztyna jest wiersz „O swej pannie”. Nadawca opisuje w nim kobietę, porównując ją do wielu białych przedmiotów stwierdza, iż jest ona od nich wszystkich bielsza. W utworze tym autor znowu zaskakuje pomysłem i mistrzostwem formy, ale nie przedstawia głębszego sensu.

W poezji Morsztyna nie ma żadnych wartości moralnych, nie liczą się prawda i dobro. Można powiedzieć, że poeta zastępuje etykę estetyką.