Ukształtowanie powierzchni Polski.

Polska leży w środkowej Europie, przebiegają przez nią ważne szlaki komunikacyjne, położenie jej jest zatem korzystne ponieważ łączy bogate państwa zachodniej Europy z zasobnymi w surowce państwami wschodniej Europy. Współczesne granice Polski zostały ustanowione po I wojnie światowej. W przeszłości granice naszego kraju często się zmieniały. Każdy kraj nadmorski ma dokładnie wyznaczoną granice swej strefy ekonomicznej na morzu. Strefa ekonomiczna Polski obejmuje obszar ok. 22,5tys km2. w obrębie swojej strefy ekonomicznej kraj ma prawo do przeprowadzania badań i eksploatacji zasobów naturalnych jakimi są zarówno bogactwa mineralne jak i organizmy występujące w wodach. Kraj ma pełną władzę jeśli chodzi o budowę i użytkowanie sztucznych wysp i innych konstrukcji morskich. Pod względem obszaru Polska w Europie ma 9 miejsce a na świecie 69. Terytorium Polski wynosi w przybliżeniu 323 tys. km2

A obszar lądowy wynosi ~312 tys. km2. Najwyższym punktem jest tatrzański szczyt Rysy 2499m.n.p.m.Najniższy punkt mieści się na Żuławach Wiślanych – Raczki Elbląskie –1,8m.p.p.m.

Ukształtowanie powierzchni
Powierzchnia kraju obniża się w kierunku północno zachodnim. Jest to kraj wybitnie nizinny. 75% powierzchni państwa zajmują obszary poniżej 200m.n.p.m. Średnia wysokość to 173m.n.p.m. Charakterystyczną cechą ukształtowania powierzchni kraju jest pasowy układ rzeźby: pas pobrzeży, pojezierzy, nizin środkowopolskich, wyżyn, kotlin podkarpackich, gór.
Na obszarze gór i wyżyn stare struktury geologiczne były wielokrotnie niszczone i zrównywane, aby następnie, w wyniku procesów wypiętrzających, ulec odmłodzeniu. Stąd tak wyraziste w Polsce południowej, najstarsze rysy rzeźby ukształtowały się zasadniczo w okresie trzeciorzędowym. Formował się wtedy również potężny łańcuch górski Karpat z Tatrami, w których położony jest najwyższy szczyt Polski- Rysy (2499mn.p.m.) .Rzeźba nizin Polski środkowej i północnej ma inny charakter i pochodzenie. W czwartorzędzie doszło do jej przeobrażenia bądź zupełnego pogrzebania pod grubymi warstwami osadów, gdy w zmieniających się warunkach klimatycznych dochodziło do powstawania i zanikania wielkiego lądolodu. Po jego ustąpieniu, w holocenie, nastąpił ostatni etap kształtowania rzeźby, głównie nizin nadmorskich. Najwyższe szczyty w ważniejszych pasmach górskich:

Karpaty:
• Rysy (2449mn.p.m.) w Tatrach
• Babia Góra (1725mn.p.m.) w Beskidzie Wysokim
• Tarnica (1346mn.p.m.) w Bieszczadach
• Turbacz (1315mn.p.m.) w Gorcach
• Radziejowa (1262mn.p.m.) w Beskidzie Sądeckim
• Skrzyczne (1257mn.p.m.) w Beskidzie Śląskim
• Wysokie Skałki (1050mn.p.m.) w Pieninach
• Lackowa (997mn.p.m.) w Beskidzie Niskim;

Sudety:
• Śnieżka (1602mn.p.m) w Karkonoszach
• Śnieżnik (1425mn.p.m.) w Masywie Śnieżnika
• Wysoka Kopa (1126mn.p.m.) w Górach Izerskich
• Wielka Sowa (1015mn.p.m.) w Górach Sowich
• Szczeliniec Wielki (919mn.p.m.) w Górach Stołowych

Góry Świętokrzyskie:
• Łysica (612mn.p.m.) w Łysogórach.