Charakterystyka Skawińskiego.

Henryk Sienkiewicz w noweli zatytułowanej „Latarnik” przedstawił losy Skawińskiego.
Był to człowiek stary, bowiem miał już ponad siedemdziesiąt lat. Jego włosy były siwe, cera spalona przez słońce, a oczy łagodne, niebieskie. Był zmęczonym życiem. Żołnierzem, tułaczem i emigrantem. Skawiński uczestniczył w licznych wojnach i powstaniach., co świadczy o jego odwadze. Za swoje bohaterstwo otrzymał wiele odznak. Twierdził, że przesiadują go jakieś żywioły, co nie pozwalało mu na długo zostać w jednym miejscu. Jego twarz była smutna i przygnębiona, ale uczciwa. Był to bardzo pracowity człowiek, o czym świadczy ilość zawodów, których się podjął. Był min. współwłaścicielem fabryki cygar w Hawanie, majtkiem na statku, kopaczem złota w Australii, poszukiwaczem diamentów w Afryce i właścicielem farmy w Kalifornii. W Aspinwall był uważany za poczciwego człowieka. Całe życie marzył o spokoju i samotności, dlatego też tak się cieszył z pracy jako latarnik. Był uczciwy i sumiennie wykonywał swoją pracę. Po kilku miesiącach pracy był zadowolony i radosny, uświadomił sobie, że wreszcie znalazł dom, i że to już koniec ciągłej tułaczki po świecie. Jednak gdziekolwiek by nie był, tęsknił za ojczyzną. Po pewnym czasie przestał bywać w kościele. Ludzie uważali, że zdziczał. Spowodowała to rezygnacja z wiary i marzeń, że jeszcze kiedyś powróci do Polski. Pewnego dnia jego życie bardzo się zmieniło otrzymał do paczki z jedzeniem książkę Adama Mickiewicz Pt „Pan Tadeusz”. Tak się zaczytał, że po raz pierwszy zaniedbał swoje obowiązki, zapomniał o zaświeceniu latarni, przez co łódź z San-Geromo rozbiła się, na szczęście nikt nie utonął, niestety Skawiński stracił posadę latarnika.
Skawiński to postać bardzo pozytywna, od której możemy wiele się nauczyć. Sama chciałabym mieć tyle patriotyzmu i siły co on.