Johanes Vermer "Mleczarka"

Johannes Vermeer van Delft należy do najsłynniejszych malarzy niderlandzkich. Tworzył w mieście Delft gdzie urodził się (1632r.) i zmarł (1675r.).
Niewiele wiemy o życiu artysty. Możemy jedynie powiedzieć, że w 1653 wziął za żonę Catharinę Bolnes i siedem lat później zajął z nią dolne pokoje domu Marii Thins.
Jan Vermeer prezentuje bardzo popularny dla ówczesnej Holandii rodzaj malarstwa. Mianowicie zamiast obrazów religijnych odrzucanych przez protestantyzm panujący na tamtych terenach, artyści najczęściej malowali portrety, pejzaże i martwe natury. Sam Vermeer specjalizował się w portretach, które zajmują znaczną część jego dobytku składającego się z zaledwie trzydziestu paru dzieł. Jednak prawdziwy mistrz przedkłada jakość nad ilość.
Obrazy Vermeera cechuje przejrzysta klarowność, wyraźna atmosfera spokoju oraz harmonia barw, którymi najczęściej są odcienie żółci i błękitu. W jego dziełach dostrzegamy idealną realistyczność postaci jak i przedmiotów.
Oprócz ukazywanych przedmiotów, obrazy Vermeera mają inne charakterystyczne dla siebie cechy. Tematyką są najczęściej sceny rodzajowe rozgrywające się we wnętrzach mieszczańskich domów, postacie, zazwyczaj kobiety, znajdują się blisko okna, będącego źródłem światła.
Zarówno w kontekście innych dzieł Vermeera, jak i dzieł innych malarzy przedstawiających służbę, Mleczarka jest płótnem dość niezwykłym. Większość obrazów Vermeera, przedstawiających zajęcia kobiet, krytykuje różne przywary, m.in. próżność i pijaństwo. Tymczasem Mleczarka oraz dwa inne płótna: Koronczarka i Kobieta z dzbanem, ukazują pozytywne wzorce - kobiety zajęte pracą.

Mleczarka
Jest to portret kobiet nalewającej mleko. Obraz przedstawia służącą, znajdującą się w pomieszczeniu, w pobliżu okna.
Albert Blankert sądzi, że Mleczarka to XVII-wieczna, uproszczona wersja XVI-wiecznego gatunku zwanego keukenstuk, czyli przedstawień wnętrz kuchennych.
Obraz datowany jest na lata ok. 1658-1661., został wykonany techniką oleju na płótnie.
Dziewczyna, znajdująca się w centralnej części płótna, skupiona jest na wykonywanej czynności: przelewaniu mleka z dzbana do garnka, stojącego na stole. Wzrok ma spuszczony w dół. Na stole przykrytym zielonym obrusem, za którym stoi, znajduje się także koszyk z chlebem, pieczywo, dzban i niebieska tkanina. Chleb namalowany jest techniką zwaną pointillé - przy pomocy drobnych plamek, które odzwierciedlają grę światła na tym przedmiocie. Na ścianie w tle zawieszony jest kosz i metalowe naczynie, a na podłodze po jej lewej stronie stoi ogrzewacz do stóp.
Gama barw jest szeroka : od odcieni ciepłych do zimnych, przykładem jest choćby strój dziewczyny. Służąca ma na sobie żółto-niebiesko-czerwoną suknię i białą chustę. Kolory pomieszczenia są natomiast stonowane.