Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Wróćmy do form osobowych czasownika. Aby je określić, bierzemy pod uwagę, kto jest sprawcą czynności, kiedy miała ona miejsce itd. O tym wszystkim informuje nas forma osobowa czasownika. Możemy z niej wyczytać dosłownie wszystko. Odmiana czasownika to koniugacja . Czasownik odmienia się przez osoby, liczby, czasy, tryby i strony.
1. Czasownik może przybierać nieosobową formę czasownika : - bezokoliczniki np. jeść, iść - formy zakończone na: -na, -to, np. umyto - niektóre konstrukcje z "się", np. mówi się o wojnie
Formy odmiany czasowników Czasownik jest częścią mowy charakteryzującą się bogactwem form fleksyjnych. Wyróżniamy następujące formy czasownika : a) Formy osobowe , odmieniające się
Zasada : osobowe formy czasownika zapisujemy łącznie z cząstką “by”, “byś”, “byśmy”;
Pochodzenie : chcę to osobowa forma czasownika od bezokolicznika “chcieć”;
potrafi umieścić zaimki osobowe w tekście, - uczeń poznaje odmianę czasownika „być”, - uczeń potrafi umieścić osobowe formy czasownika „być” w tekście, - uczeń doskonali umiejętność słuchania ze
>
- przysłówek
- przyimek
- partykuła
- spójnik
- wykrzyknik
Czasownik:
- formy osobowe - np. piszę ( ja )
- np. piszesz ( ty )
- bezokolicznik
- formy na - no, - to - np. pisano