1. ‘H2O, przezroczysta ciecz będąca niezbędnym składnikiem organizmów żywych’; 2. ‘naturalne lub sztuczne zbiorowisko tej cieczy (rzeka, morze, jezioro)’; w liczbie mnogiej wody: 3. ‘miejscowość uzdrowiskowa mająca źródła wód mineralnych, a także 4. ‘te źródła’.
Rzeczownik woda jest również używany w złożeniach, np.: wodociąg, wodospad, wodotrysk, wodoszczelny.
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. voda, ros. vodá, górnołuż. woda, słoweń. vôda) < psłow. *voda ‘woda’ – pokrewne z hetyc. uitār ‘wody’ i gr. hýdōr ‘woda’; podstawą jest pie. *uod- / *ued- / *uud- ‘ts.’
Źródło
O paleniu wódek z ziół.
Stefan Falimirz, O ziołach i mocy ich, 1534 r.
Miejcie wódkę gotową, bo mdleć pewnie muszę!
Krzysztof Opaliński (ok. 1610-1656)
utworzone od wyrażenia przyimkowego po wodzie wodnić – ‘napełniać wodą, czynić wodnistym’; czasownik ten występował w XIX w.
‘baśniowa postać żyjąca w morzach, jeziorach, rzekach’; od XVIII w.
‘obfitujący w wodę, zawierający zbyt dużo wody’; od XVI w.
‘składający się z wody, dotyczący wody’; od XV w.
1. ‘osiadać na wodzie’; 2. ‘spuszczać statek z pochylni na wodę’
1. ‘rodzaj napoju alkoholowego ze spirytusu i wody’; 2. dawniej (XVI-XVII w.) ‘krople, olejek zapachowy, woda lecznicza, lekarstwo’; od XVI w.; słowo utworzone od woda w pierwotnym znaczeniu ‘coś zrobionego na wodzie, rozwodnionego’
‘kubeł, duże naczynie (zwłaszcza na wodę)’; od XV w.; ogsłow.< psłow. *vědro, które kontynuuje pie. *uēd-r- ‘woda’ w pierwotnym znaczeniu ‘naczynie na wodę’; w stpol. występowała również postać wiedro.
Materiał opracowany przez eksperta
