1. ‘obejmować, przygarniać, trzymać w uścisku’; 2. ‘zbliżać, przyciskać do czegoś’; 3. ‘zwijać, kulić, podginać; chować’; 4. dawniej ‘chronić, zasłaniając’; 5. tulić się ‘przytulać się’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. tulit, rzadko toulit ‘obejmować, przygarniać, tulić’, słowac. túliť sa ‘przyciskać się, garnąć się; kulić się’) < psłow. *tuliti ‘zwijać, zbliżać, przyciskać coś do czegoś’, *tuliti sę ‘zwijać się, zginać się, stulać się, kulić się’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *tulъ / *tulo ‘rura, rurka, pochwa (na strzały), kołczan’; pierwotnie prawdopodobnie w znaczeniu ‘nawijać na rurkę’.
Pierwotna postać
Wyraz zlał się z bliskim znaczeniowo pol. dawnym (XV-XVII w.) czasownikiem tolić ‘obejmować rękami, przygarniać ku sobie’.
poleca
b/d
tułać się
‘chodzić bez celu, błąkać się, być bezdomnym’; od XV w.; zachsłow. i płdsłow. < psłow. dialektalne *tulati sę ‘wlec się, skradać się, włóczyć się’ – forma wielokrotna psłow. czasownika *tuliti sę ‘zwijać się, stulać się, kulić się’; pierwotnie prawdopodobnie w znaczeniu ‘zginać się, schylać się, kulić się’> ‘iść zgiętym, skulonym, pochylonym, skradać się, iść ukradkiem’
poleca
b/d
otulić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
potulić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przytulić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
stulić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
utulić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
tulać
forma wielokrotna -tulać w czasownikach przedrostkowych: otulać, przytulać, utulać.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta