‘pierwiastek chemiczny o symbolu O’.
Pochodzenie:
Jest to neologizm wprowadzony przez Jędrzeja Śniadeckiego w połowie XIX w. w oparciu o czasownik tleć.
poleca
b/d
tleć
1. ‘palić się bez płomienia lub słabym, przytłumionym płomieniem, żarzyć się’; 2. stpol. (XV w.) zetleć ‘osłabnąć, zacząć niszczeć; powalać, ubrudzić’; od XVI w. zaczęła występować postać bez przedrostków; ogsłow. (por.czes. tlít ‘gnić, butwieć, próchnieć’, ros. tleť ‘rozkładać się, gnić, próchnieć, butwieć; tlić się, żarzyć się’, słoweń. tléti ‘tleć, tlić się’) < psłow. *tьlěti ‘rozkładać się, rozpadać się, próchnieć, butwieć; tlić się, żarzyć się’, którego pochodzenie jest niejasne.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Tlen