11 września 2001 roku dokonano ataku terrorystycznego na Stany Zjednoczone. Dwa pasażerskie samoloty rozbiły się o wieże World Trade Center, które runęły na ziemię na oczach setek milionów telewidzów. Trzeci samolot uderzył w gmach Pentagonu, a czwarty rozbił się w Pensylwanii. Zginęło kilka tysięcy ludzi. Ten straszny zamach wywołał na całym świecie dyskusję dotyczącą terroryzmu. Nie brakuje również głosów, że to właśnie terroryzm będzie największym zagrożeniem XXI wieku. Tak potężne uderzenie w serce USA uświadomiło nie tylko Amerykanom, ale ludziom na całym świecie, że niebezpieczeństwo terroryzmu jest coraz większe. Co kilka dni dowiadujemy się z prasy czy telewizji o kolejnych zamachach terrorystycznych, które wydarzyły się w Kraju Basków, Irlandii czy innych miejscach. Pojęcie terroryzmu wywodzi się od łacińskiego słowa terrere– przerażać. Może oznaczać strach i trwogę. Zastraszenia oraz liczne akty terrorystyczne to metody walki zapewniające rozgłos i potęgujące społeczne obawy. Znawcy tematu podkreślają, że dla terrorystów bardzo istotne jest zademonstrowanie siły, jaką posiadają, a co za tym idzie, wywołanie przerażenia. Po 11 września 2001 roku świat się zmienił, a wiele państw będzie zmuszonych do rozprawienia się z terroryzmem.
Jak można walczyć z terroryzmem? Coraz częściej pojawiają się głosy, że trzeba rozprawić się z krajami popierającymi terrorystów, że należy starannie kontrolować handel bronią i sprzętem wojskowym. Walka z terrorystami może przyjąć również inny wymiar, podobny do tego sprzed lat, o czym pisze Juliusz Urbanowicz.
Gdy w 1982 r. terroryści z ETA zabili oficera hiszpańskiej armii, funkcjonariusze służb bezpieczeństwa postanowili, że muszą walczyć z nimi ich własnymi metodami– w myśl zasady „kto mieczem wojuje, od miecza ginie”. Zakonspirowane rządowe szwadrony śmierci GAL w ciągu pięciu lat – do 1987 roku (a więc już po przystąpieniu Hiszpanii do Unii Europejskiej) – zamordowały skrytobójczo 28 rzeczywistych i domniemanych członków oraz sympatyków ETA. Funkcjonariusze GAL obrzucali bombami i ostrzeliwali z broni maszynowej bary, w których gromadzili się baskijscy nacjonaliści. Do walki z separatystami państwo zaprzęgło recydywistów, członków mafii i płatnych morderców.
[Juliusz Urbanowicz, Zero tolerancji, „Wprost” 38/2001]
Rządy wielu krajów zapowiadają ostrzejszą walkę ze zorganizowaną przestępczością, jak również likwidację nielegalnych dochodów. Czy jednak taka międzynarodowa akcja okaże się skuteczna?