1. ‘zabawa towarzyska; rozrywka’; 2. ‘przybory, przedmioty do grania’; 3. ‘wykonywanie melodii na instrumencie muzycznym’; 4. ‘odtwarzanie postaci w utworze scenicznym, filmie’; 5. przenośnie ‘udawanie, stwarzanie pozorów’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; ogsłow. (por. czes. hra, ros. igra) < psłow. *jьgra ‘obrzędowa zabawa z tańcami, pląsy, igrzysko’; podstawą jest pie. pierwiastek *aig- ‘ruszać(się) gwałtownie, żwawo, wymachiwać, wywijać, trząść’.
Pierwotna postać
Dawniej od XV w. również w postaci igra ‘przedstawienie, widowisko, pokaz’; także w znaczeniu ‘naigrywanie się, wyśmiewanie’, a w XVI w. – ‘figiel, żart’.
poleca
b/d
poleca
b/d
grać
1. ‘bawić się, zajmować czymś dla rozrywki’; 2. ‘wydobywać melodię z instrumentu’; 3. stpol. ‘bawić się, grać w jakąś grę’; 4. też ‘drwić, żartować’ (XVI w.); od XV w.; ogsłow. < psłow. *jьgrati ‘uczestniczyć w (obrzędowej) zabawie, skakać, pląsać, żywo się poruszać’ – czasownik odrzeczownikowy odpsłow. *jьgra; starsza postać igrać