Antygona (Sofokles) – sprzeciwia się rozkazowi stryja, władcy Teb, i postanawia pogrzebać zwłoki brata, uznając wyższość prawa boskiego nad ludzkim. Tak zarysowany został konflikt dramatyczny w utworze. Antygona jest symbolem buntu, odwagi i braku pokory, a Kreon uosabia dumę, upór i nieustępliwość.
Iliada (Homer) – epos nawiązujący do wydarzeń z lat 1194-84 p.n.e. (ostatnie dziesięciolecie wojny trojańskiej). Bohaterowie są heroiczni i wyidealizowani, a bogowie amoralni i lekceważący ludzi.
Król Edyp (Sofokles) – dzieje króla Edypa i jego rodu są potwierdzeniem tezy, że przed przeznaczeniem się nie ucieknie– to, co przepowiedziała wyrocznia, musi się wydarzyć i nie ma od tego ucieczki. Nawet w sytuacji, gdy wydaje się nam, ze trochę wiemy o przyszłości.
Odyseja (Homer) – epos, który w sposób baśniowy pokazuje powrót do domu bohatera wojny trojańskiej, Odyseusza. Jego powrót trwa 10 lat, Odyseusz przeżywa mnóstwo niezwykłych przygód, w których musi wykazać się inteligencją i przebiegłością (to on wymyślił podstęp z koniem trojańskim).
Pieśni (Horacy) – Horacy najchętniej pisał o przyjaźni,miłości i zabawie, zręcznie wplatając w to refleksje filozoficzne. Swoje poglądy odnalazł w epikureizmie i stoicyzmie.Zalecał spokojne i jednocześnie beztroskie życie, ale by je osiągnąć,należało stosować zasadę tzw. złotego środka. W wierszach wprowadzał swobodny tok rozmowy, bo zwracał się w nich do konkretnych osób. Jego pieśni chętnie śpiewano, akompaniując sobie na lirze lub flecie.