Zaznaczony kursywą układ atomów nosi nazwę wiązania peptydowego. Układ ten jest płaski, sztywny i zawsze występuje w formie trans. Zgodnie z ogólnie przyjętą umową, wzory strukturalne peptydów przedstawia się umieszczając wzór aminokwasu z wolną grupą aminową po lewej stronie (aminokwas N – końcowy), a wzór aminokwasu z wolną grupą karboksylową na końcu szeregu, po prawej stronie (aminokwas C – końcowy).
Ustalając nazwy peptydów, temu aminokwasowi, który angażuje swoją grupę karboksylową w tworzenie wiązania peptydowego, dodaje się do rdzenia nazwy końcówkę „–ylo”; nazwa aminokwasu z wolną grupą karboksylową pozostaje niezmieniona, np.walyloglicyna, seryloalanina.
Do wykrycia aminokwasów siarkowych służy reakcja z azotanem(V) ołowiu(II) lub etanianem (octanem) ołowiu(II) po wcześniejszym przeprowadzeniu siarki z grupy tiolowej –SH w jon S2–.Jon ten reaguje z kationem Pb2+ tworząc czarny osad siarczku ołowiu(II), co przedstawiono zapisem jonowym:
Pb2+ + S → PbS↓
Do wykrycia aminokwasów aromatycznych służy reakcja ze stężonym kwasem azotowym(V), w trakcie której powstają żółte związki nitrowe.