Poseł na sejm węgierski w latach 1825–27 i 1832–36. Zwolennik niepodległości Węgier, występował także w obronie wolności słowa i prasy. Więzień polityczny w latach 1837–41. Od 1841 do 1844 redaktor naczelny „Pesti Hirlap” („Gazety Peszteńskiej”), musiał ustąpić z redakcji za krytykę rządu. Założyciel Towarzystwa Samoobrony, wspierającej rozwój węgierskiego przemysłu. W latach 1848–49 ponownie poseł do sejmu,jego mowa w marcu 1848 stała się sygnałem do powstania narodowego. Poparł ustawy znoszące przywileje szlachty i pańszczyznę. W pierwszym okresie rewolucji pełnił funkcję ministra sprawiedliwości. Od września 1848 przewodniczący Komisji Obrony Narodowej, faktyczny dowódca powstania, główny organizator armii. Wyparł wojska austriackie z Węgier. Po detronizacji Habsburgów i proklamacji Deklaracji niepodległości w kwietniu 1849, został wybrany przez sejm na prezydenta. Po upadku powstania na skutek interwencji wojsk rosyjskich, przebywał na emigracji. Skazany zaocznie na śmierć przez władze austriackie, uznany przez Węgrów za bohatera narodowego.W 1867 odrzucił proponowaną mu amnestię i mandat poselski w sejmie austro-węgierskim.
Bądźmy tylko wolni, a bogactwo samo przyjdzie.
Lajos Kossuth