Breżniew Leonid I.

Członek Komsomołu od 1923, WKP(b) od 1931.W 1936 został inżynierem metalurgiem. W czasie wojny z Niemcami 1941–45 komisarz polityczny w Armii Czerwonej. Po wojnie m.in. I sekretarz KZ KP(b) w Mołdawii 1950–52, I sekretarz KP Kazachstanu1952–56. W latach 1956–64 sekretarz KC KPZR, 1960–64 i od 1977przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. W 1964 w wyniku obalenia N. Chruszczowa <Chruszczow Nikita S.> został I sekretarzem, w 1966 sekretarzem generalnym KC KPZR. Za jego kadencji trwał zastój społeczno-polityczny i gospodarczy w ZSRR. Wszystkie stanowiska państwowe obsadzane były ludźmi należącymi do partii (system nomenklatury). Prześladował opozycję polityczną. Autor tzw. doktryny Breżniewa, ograniczającej suwerenność państw bloku komunistycznego i sankcjonującej prawo ZSRR do interwencji w ich wewnętrzne sprawy. Doprowadził do inwazji Czechosłowacji w 1968, Afganistanu1979, angażował ZSRR w konflikty w krajach Trzeciego Świata. Rozbudowywał potencjał nuklearny i militarny ZSRR, pozorował politykę odprężenia. Wymógł likwidację ruchu „Solidarności” na władzach PRL w 1981.

Socjalistycznej Polski, bratniej Polski nie opuścimy w biedzie i nie damy jej skrzywdzić!
Leonid Breżniew