Są to niewielkie rośliny lądowe, przystosowane do życia w siedliskach o dużej wilgotności. Występują na całej Ziemi. Nie posiadają korzeni, a tylko nitkowate chwytniki. Pokoleniem dominującym w ich cyklu życiowym jest gametofit /pokolenie haploidalne/, natomiast sporofit /pokolenie diploidalne/ jest znacznie mniejszy i całkowicie uzależniony od gametofitu. Gametofit na ogół ma postać ulistnionej łodyżki. W budowie wewnętrznej obserwuje się tylko tkankę miękiszową. Jedynie u grupy mszaków zwanych płonnikami występuje zróżnicowanie tkankowe na warstwę korową pełniącą funkcję okrywającą, tkankę miękiszową i centralnie położoną wiązkę przewodzącą o bardzo prymitywnej budowie.
W gametangiach męskich zwanych plemniami rozwijają się plemniki, natomiast w gametangiach żeńskich – rodniach, powstają komórki jajowe. Plemnik przepływa do rodni w wodzie /np. w kroplach rosy/. Po zapłodnieniu z zygoty rozwija się sporofit, który ma postać bezlistnej łodyżki zakończonej na szczycie zarodnią. Zarodniki powstają w wyniku mejozy, a po dojrzeniu wysypują się na zewnątrz. Na odpowiednim podłożu zarodnik kiełkuje i rozwijają się początkowo w nitkowaty twór zwany splątkiem, z którego następnie wyrasta ulistniona łodyżka gametofitu.
Wśród mszaków wyróżnia się wątrobowce /np. porostnica/ i mchy/np. mech płonnik, gajnik, rokitnik, mech torfowiec/. Małe wymagania mszaków sprawiają, że są organizmami pionierskimi. Ich darnie chronią glebę przed erozją i wysychaniem. Mech torfowiec uczestniczy w powstawaniu torfu.