Poeta, dramatopisarz, prozaik, rysownik i rzeźbiarz.Wybitny twórca polskiego romantyzmu, niedoceniony za życia, skazany na wyobcowanie i biedę. Debiutował w wieku młodzieńczym. Wiele podróżował po Europie i świadomie wybrał emigrację. W Paryżu nawiązał kontakty z głównymi przedstawicielami polskiego romantyzmu. W tym czasie powstały utwory, które określiły założenia ideowe jego twórczości, np. traktat Niewola, poemat Promethidion (1851). Kłopoty finansowe i sprawy osobiste spowodowały, że zdecydował się na wyjazd do Stanów Zjednoczonych. Niestety i tam zmagał się z biedą. Po powrocie do Paryża rozpoczął intensywną pracę twórczą. Wówczas powstały poematy Czarne kwiaty, Białe kwiaty, zbiór poezji Vade-mecum (1865-66), dramaty, np. Noc tysięczna druga, . Mimo to jego twórczość poetycka nie cieszyła się uznaniem – jego utwory różniły się od dzieł polskich romantyków, wymagały od czytelnika intelektualnego zaangażowania. Poruszana w nich bogata i trudna tematyka moralno-filozoficzna nie spotkała się z zainteresowaniem i zrozumieniem. Osamotnienie, bieda, osobiste niepowodzenia oraz choroby doprowadziły do tego, że znalazł się w przytułku, gdzie zmarł. Jego twórczość doceniono dopiero w okresie Młodej Polski.