Konarski Stanisław

Pisarz, publicysta, poeta i dramaturg epoki oświecenia.Był zakonnikiem, pijarem. Od 1725 studiował w słynnym Collegium Nazarenum w Rzymie, gdzie w latach 1727-29 wykładał retorykę. Pogłębiał wiedzę w Europie Zachodniej (Francja, Niemcy, Austria), gdzie miał okazję porównać europejskie nowoczesne szkolnictwo z zacofanym polskim. Po powrocie do kraju związał się ze zwolennikami króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, był uczestnikiem słynnych obiadów czwartkowych. W 1740 otworzył Collegium Nobilium – postępową szkołę mającą kształcić elitę, której zadaniem było uzdrowić Rzeczypospolitą. Konarski wprowadził nowoczesne metody nauczania, nowe przedmioty, ograniczył łacinę na rzecz rodzimej polszczyzny.W szkole działał teatr zgodny z założeniami francuskiego klasycyzmu– wystawiano w nim Woltera i Racine’a. Napisał poemat Tragedia Epaminondy (1756), podręczniki do retoryki O poprawie wad wymowy (1741) oraz O sztuce dobrego myślenia (1767). Najsłynniejszym dziełem Konarskiego był traktat O skutecznym rad sposobie (1760-63), w którym krytykował obowiązującą podczas obrad Sejmu zasadę liberum veto.