Bardziej optymistyczne wiersze mówią o narodzeniu Jezusa. Dzieciątko Jezus z kolęd i pastorałek ludowych, z wierszy księdza Jana Twardowskiego budzi wzruszenie, współczucie, ale i radość, wszak narodziny dziecka to radosne wydarzenie. Niekiedy mały Jezus ukazywany jest jako małe, niewinne, bezradne, płaczące dziecko, niekiedy jednak jako król i Pan. Tak jest np. w pełnej barokowych kontrastów Pieśni o Narodzeniu Pańskim napisanej przez Franciszka Karpińskiego:
Bóg się rodzi, moc truchleje,
Pan niebiosów obnażony;
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice Nieskończony.
Wzgardzony – okryty chwałą,
Śmiertelny – Król nad wiekami!...
A Słowo Ciałem się stało
I mieszkało między nami.
(Franciszek Karpiński, Pieśń o Narodzeniu Pańskim)
Ta popularna polska kolęda kończy się też prośbą o Boże błogosławieństwo („Podnieś rękę, Boże Dziecię/Błogosław Ojczyznę miłą”). Płynie z niej radosna siła, bo cóż się stać może, gdy Boże Dziecię wspiera „Dom nasz i majętność całą/I wszystkie wioski z miastami”.