Frycz Modrzewski Andrzej

Najwybitniejszy pisarz polityczny epoki odrodzenia,reformator społeczny, moralista, teolog. Urodził się w niezamożnej rodzinie szlacheckiej. Studiował w Akademii Krakowskiej (1517-22), a po przyjęciu święceń kapłańskich pracował w kancelarii prymasa Łaskiego. Z jego bratankiem wyjechał do Niemiec, gdzie zetknął się z Marcinem Lutrem i ideą reformacji. Wrócił do kraju w 1547, został sekretarzem króla Zygmunta Augusta, który powierzał mu misje dyplomatyczne. W 1553 objął urząd wójta w Wolborzu (dziedziczny urząd jego rodziny). W swoim debiucie Łaski, albo O karze za mężobójstwo (1543) Frycz skrytykował nierówność prawa, które uzależniało wymiar kary za zabójstwo od przynależności stanowej. Jego najwybitniejszym dziełem jest pięcioksiąg O poprawie Rzeczpospolitej, który ukazał się w ocenzurowanej wersji (bez ksiąg O kościele i O szkole). Frycz, który chciał sprawiedliwego państwa, dzielił wojny na sprawiedliwe, czyli obronne, i niesprawiedliwe (zaborcze), domagał się także reform Kościoła (dobrowolności celibatu, ograniczenia roli papiestwa, lepszego kształcenia duchownych). Stało się to przyczyną prześladowań Frycza przez władze kościelne, czemu kres położył glejt królewski.