Byron George

Angielski poeta epoki romantyzmu. Pochodził z lordowskiej rodziny, ukończył studia na uniwersytecie w Cambridge, podczas których prowadził bujne życie towarzyskie. Odbył podróże do Hiszpanii, Albanii, Grecji, Portugalii, które przyniosły fascynację śródziemnomorską kulturą i krajobrazem, czemu dał wyraz w swoich utworach. Byron budził kontrowersje – jego życie prywatne i liczne romanse wywoływały skandale, a głoszone poglądy uznawano za nazbyt radykalne. To wszystko sprawiło, że w 1816, w atmosferze skandalu Byron musiał opuścić Anglię. Podróżował po Europie, a następnie osiadł we Włoszech, gdzie zaangażował się w walki na rzecz ich zjednoczenia.W 1823 wspierał z kolei niepodległościowe dążenia Grecji, walcząc przeciwko Turkom. Popularność przyniosły mu Wędrówki Childe Harolda (1812), ale za jego najważniejsze utwory uważa się powieści poetyckie: Giaur (1813), Korsarz (1814), w których stworzył typ bohatera bajronicznego– mrocznego, wyalienowanego, skłóconego ze światem, podważającego obowiązujący porządek społeczny, zbuntowanego,owładniętego silnymi namiętnościami. Wprowadził nowe gatunki literackie, po które sięgali romantycy: poemat satyryczno-polityczny i poemat dygresyjny Don Juan (1819-23). Byron udoskonalił powieść poetycką (gatunek stworzył Walter Scott).