Średniowieczni mędrcy to przede wszystkim mistrz Abelard, nauczyciel Heloizy, który wdaje się z nią w romans, a potem wymienia uczone listy z byłą kochanką pokutującą za swój grzech, oraz Polikarp z Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią. Ów „mędrzec wielki, mistrz wybrany” prosi Boga, by mógł spotkać się ze śmiercią. Spotkanie z okrutną i odrażającą, rozkładającą się kobietą napawa uczonego przerażeniem i odrazą. Dowiaduje się od niej o bezsilności człowieka wobec zgonu, nauka nigdy nie zwycięży śmierci:
(...) Nie pomogą apoteki,
Przeciw mnie żadne leki,
A wżdy umrzeć każdy musi,
Kto jich lekarstwa zakusi;
Na mały czas mogą pomoc,
Iż niemocny weźmie swą moc.
A wżdy koniec temu będzie,
Gdy lekarz w mej szkole siędzie.
Bowiem przeciw śmirtelnej szkodzie
Nie najdzie ziela w ogrodzie.
Skończyć więc należy z mrzonkami, iż nauka pokona śmierć.