rzecz. n, nieodm.
- czynność, przedmiot, człowiek lub zwierzę zakazane przez daną kulturę, jej obyczajowość lub/i religię.
- (przen.) sprawa, której nikt nie chce lub nie może poruszać z uwagi na brak przyzwolenia społecznego, obyczajowość, kulturę lub zakaz obowiązujący w konkretnych okolicznościach.
(w zn. 1.) Ludy prymitywne miały wiele różnych tabu, których naruszenie mogło w wierzeniach krajowców ściągnąć nieszczęście na tego, kto tabu złamał. W takich społecznościach tabu było rozwiniętym systemem zakazów, dotyczącym np. zabijania określonych zwierząt, uczęszczania w określone miejsca, stykania się z pewnymi osobami itp.
(w zn. 2.) Minister sprawiedliwości zapowiedział, że powiązania polityków i zorganizowanej przestępczości przestaną być tematem tabu, a osoby podejrzane o takie kontakty nie będą mogły się czuć bezpiecznie.
KOMENTARZ
Choć pojęcie tabu zostało zapożyczone od kultur prymitywnych, gdzie zaobserwowano zachowania objęte zakazami, można przyjąć, że tabu stoi u źródeł całej ludzkiej społeczności, ponieważ takie tabu, jak zakaz zabijania, umożliwiło przetrwanie gatunku ludzkiego.
Pokrewny czas. tabuizacja oznacza stosowanie tabu, czyli obejmowanie zakazem jakiś sfer, np. Psycholog powiedział, że w związku z silną tabuizacją życia rodzinnego w naszej kulturze ofiary przemocy domowej rzadko zgłaszają swoje problemy.