1. ‘prędko iść, podążać, szybko coś robić’; 2. śpieszyć się ‘wykonywać jakąś czynność szybko, z pośpiechem’.
1. ‘prędko iść, podążać, szybko coś robić’; 2. śpieszyć się ‘wykonywać jakąś czynność szybko, z pośpiechem’.
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. przestarzałe spěšit / spišit ‘śpieszyć (się), przyspieszać’,ros. spešiť ‘spieszyć (się), kwapić się, pędzić, gnać’) < psłow. *spěšiti ‘dążyć do czegoś’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *spěchъ ‘pośpiech’ (por. pol. przestarzałe śpiech ‘pośpiech’), co z kolei zostało utworzone od psłow. czasownika *spěti ‘udawać się’ > ‘rozwijać się, podążać’> ‘śpieszyć się’; źródłem było pie. *spe- ‘udawać się, dobrze rosnąć’.
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
Materiał opracowany przez eksperta