zaiwanić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌzajiˈvãɲiʨ̑], AS: [zai ̯ivãńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.epenteza i ̯ akc. pob.
znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. brak)

(1.1) pot. ukraść coś
(1.2) posp. dużo pożyczyć[1]

czasownik dokonany (ndk. zaiwaniać)

(2.1) zrobić coś szybko, z zapałem[1]
(2.2) opowiedzieć coś nieprawdziwego[1]
odmiana:
(1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Zaiwaniłem kumpeli cygara.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaiwanianie n, zaiwanienie n, Iwan m
czas. zaiwaniać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. Иван[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zaiwaniać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.