wydymać (język polski)

wymowa:
IPA: [vɨˈdɨ̃maʨ̑], AS: [vydmać], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. dymać)

(1.1) aspekt dokonany od: dymać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Następnym razem musisz zaprosić do gabinetu, zamknąć dyskretnie drzwi, położyć na biurku i wydymać[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wyruchać, wyjebać, wymłócić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dymać
rzecz. wydymanie n, dymanko n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dymać
źródła:
  1. Piotr Niklewicz, Niezwykła kariera Antoniego K, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.