wątpić (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvɔ̃ntpʲiʨ̑], AS: [võntpʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) nie wierzyć, nie dowierzać; nie mieć pewności; podawać w wątpliwość, podać w wątpliwość

odmiana:

(1.1) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		wątpić
czas teraźniejszy		wątpię	wątpisz	wątpi	wątpimy	wątpicie	wątpią
czas przeszły	m	wątpiłem	wątpiłeś	wątpił	wątpiliśmy	wątpiliście	wątpili
	ż	wątpiłam	wątpiłaś	wątpiła	wątpiłyśmy	wątpiłyście	wątpiły
	n	wątpiłom	wątpiłoś	wątpiło
tryb rozkazujący		niech wątpię	wątp	niech wątpi	wątpmy	wątpcie	niech wątpią
pozostałe formy czas przyszły m będę wątpił, będę wątpić będziesz wątpił, będziesz wątpić będzie wątpił, będzie wątpić będziemy wątpili, będziemy wątpić będziecie wątpili, będziecie wątpić będą wątpili, będą wątpić ż będę wątpiła, będę wątpić będziesz wątpiła, będziesz wątpić będzie wątpiła, będzie wątpić będziemy wątpiły, będziemy wątpić będziecie wątpiły, będziecie wątpić będą wątpiły, będą wątpić n będę wątpiło, będę wątpić będziesz wątpiło, będziesz wątpić będzie wątpiło, będzie wątpić czas zaprzeszły m wątpiłem był wątpiłeś był wątpił był wątpiliśmy byli wątpiliście byli wątpili byli ż wątpiłam była wątpiłaś była wątpiła była wątpiłyśmy były wątpiłyście były wątpiły były n wątpiłom było wątpiłoś było wątpiło było forma bezosobowa czasu przeszłego wątpiono tryb przypuszczający m wątpiłbym, byłbym wątpił wątpiłbyś, byłbyś wątpił wątpiłby, byłby wątpił wątpilibyśmy, bylibyśmy wątpili wątpilibyście, bylibyście wątpili wątpiliby, byliby wątpili ż wątpiłabym, byłabym wątpiła wątpiłabyś, byłabyś wątpiła wątpiłaby, byłaby wątpiła wątpiłybyśmy, byłybyśmy wątpiły wątpiłybyście, byłybyście wątpiły wątpiłyby, byłyby wątpiły n wątpiłobym, byłobym wątpiło wątpiłobyś, byłobyś wątpiło wątpiłoby, byłoby wątpiło imiesłów przymiotnikowy czynny m wątpiący, niewątpiący ż wątpiąca, niewątpiąca wątpiące, niewątpiące n wątpiące, niewątpiące imiesłów przysłówkowy współczesny wątpiąc, nie wątpiąc rzeczownik odczasownikowy wątpienie, niewątpienie

przykłady:

(1.1) Wątpię, że to może się udać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wątpić w coś

synonimy:

(1.1) nie ufać, nie dowierzać, nie mieć wiary

antonimy:

(1.1) być pewnym

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wątpienie n, wątpliwość, zwątpienie

przym. wątpliwy

czas. powątpiewać, zwątpić

związki frazeologiczne:

wątpić rzecz ludzka

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) doubt
• arabski: (1.1) شك, إشتبه
• baszkirski: (1.1) икеләнеү
• białoruski: (1.1) сумнявацца
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) сумнявацца
• buriacki: (1.1) һэжэглэхэ
• chorwacki: (1.1) sumnjati
• czeski: (1.1) pochybovat
• duński: (1.1) tvivle
• fiński: (1.1) epäillä
• francuski: (1.1) douter
• hiszpański: (1.1) dudar
• interlingua: (1.1) questionar
• islandzki: (1.1) efa
• łaciński: (1.1) dubito, haesito, ambigo
• łotewski: (1.1) šaubīties
• macedoński: (1.1) сомнева
• maltański: (1.1) iddubita
• niemiecki: (1.1) zweifeln
• nowogrecki: (1.1) αμφιβάλλω
• perski: (1.1) شكّ کردن
• rosyjski: (1.1) сомневаться
• serbski: (1.1) сумњати
• słoweński: (1.1) dvomiti
• szwedzki: (1.1) tvivla
• turecki: (1.1) şüphelenmek
• ukraiński: (1.1) сумніва́тися, во́нпити
• węgierski: (1.1) kételkedik
• wilamowski: (1.1) wontpjȧn
• włoski: (1.1) dubitare, indugiare

źródła: