uttryck (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wyrażenie (np. poglądów, opinii), wyraz (np. wdzięczności), manifestacja (np. uczuć)^[1]

(1.2) znak, oznaka (np. na twarzy, w oczach), przejaw (np. brutalności), wyraz (np. twarzy)^[1]

(1.3) jęz. wyrażenie, sformułowanie, fraza^[1]

(1.4) mat. wyrażenie, formuła^[1]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) tryb rozkazujący (imperativ) od uttrycka

odmiana:

(1) lp ett uttryck, uttrycket; lm uttryck, uttrycken

przykłady:

składnia:

(1.1) uttryck för något → wyraz czegoś

(1.2) uttryck av något → oznaka czegoś

kolokacje:

(1.1) ge uttryck för något → dać wyraz czemuś

(1.2) ta sig viss uttryck → przejawiać się jakoś • ta sig uttryck i något → przejawiać się w czymś • komma till uttryck → przejawiać się

synonimy:

(1.1) yttring, utslag, manifestation

(1.2) tecken

(1.3) yttrande, formulering, fras

(1.4) formel

antonimy:

(1.1) intryck

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. uttrycka, uttrycka sig

przym. uttrycksfull, uttryckslös, uttrycklig

przysł. uttryckligen

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe uttryckskraft, uttrycksmedel, uttryckssätt • ansiktsuttryck, kraftuttryck

fraza rzeczownikowa stående uttryck

etymologia:

uwagi:

źródła: