utleniać (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. utlenić)
- (1.1) chem. powodować reakcję chemiczną poprzez łączenie z tlenem lub innym utleniaczem, który przyjmuje elektrony oddawane przez dany pierwiastek (zatem wzrasta wartościowość tego pierwiastka)
- (1.2) fryzj. pot. rozjaśniać włosy utleniaczem
czasownik zwrotny niedokonany utleniać się (dk. utlenić się)
- (2.1) chem. ulegać utlenianiu - łączyć się z tlenem w reakcji chemicznej
- (2.2) fryzj. pot. rozjaśniać sobie włosy utleniaczem
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tlenek mrz, utlenienie n, utleniacz mrz, utlenianie n, tlen mrz, utlenialność ż
- czas. dotleniać
- przym. tlenowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bryt. oxidise / amer. oxidize; (1.2) bleach; (2.1) bryt. be oxidised / amer. be oxidized; (2.2) bleach
- duński: (1.1) ilte, oxidere
- francuski: (1.1) oxyder; (2.1) s'oxyder
- hiszpański: (1.1) oxidar; (2.1) oxidarse
- niemiecki: (1.1) oxidieren; (1.2) bleichen; (2.1) oxidieren
- włoski: (1.1) ossidare; (2.1) ossidarsi
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.