bleichen (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [ˈblaɪ̯çn̩]
-
- znaczenia:
czasownik słaby lub mocny
- (1.1) płowieć, spłowieć
czasownik słaby
- (2.1) bielić, wybielić
- odmiana:
- (1.1)[1] bleich|en (bleicht), blich, geblichen (sein)
- (1.1)[1] bleich|en (bleicht), bleichte, gebleicht (sein)
- (2.1)[1] bleich|en (bleicht), bleichte, gebleicht (haben)
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bleiche n, Bleiche ż
- przym. bleich
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla pol. blichować[2]
- uwagi:
- zobacz też: Aneks:Język niemiecki - wykaz czasowników mocnych i nieregularnych
- zobacz też: bleichen • abbleichen • ausbleichen • erbleichen • verbleichen
- źródła:
- 1 2 3 Wiktionary.de, bleichen (Konjugation), 2018
- ↑ Hasło „blichować” w: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 36.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.