ultymatywny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) mający charakter ultimatum[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik ultymatywny ultymatywna ultymatywne ultymatywni ultymatywne dopełniacz ultymatywnego ultymatywnej ultymatywnego ultymatywnych celownik ultymatywnemu ultymatywnej ultymatywnemu ultymatywnym biernik ultymatywnego ultymatywny ultymatywną ultymatywne ultymatywnych ultymatywne narzędnik ultymatywnym ultymatywną ultymatywnym ultymatywnymi miejscownik ultymatywnym ultymatywnej ultymatywnym ultymatywnych wołacz ultymatywny ultymatywna ultymatywne ultymatywni ultymatywne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ultimatum n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) ултимативен
- rosyjski: (1.1) ультимативный
- źródła:
- ↑
Hasło „ultymatywny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.