ujec (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈujɛʦ̑], AS: [ui ̯ec]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol.[1] (współcz. gw. (Śląsk Cieszyński)[2]) brat matki, wuj
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wuj, wujek, uj[1]; gw. (Górny Śląsk) uja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. czes. ujec, słc. ujec < praindoeur. *aw
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w hasłach: wuj, wujek
źródła:
  1. 1 2 Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 126.
  2. ↑ Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, w: Alina Kopoczek, Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, str. 375-380.

ujec (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) wujek
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.