uderzający (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌudɛʒaˈjɔ̃nʦ̑ɨ], AS: [udežai ̯õncy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą • akc. pob.
-
- znaczenia:
czasownik, forma fleksyjna
- (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: uderzać
przymiotnik
- (2.1) książk. zwracający uwagę; zadziwiający; rzucający się w oczy
- odmiana:
- (1.1,2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik uderzający uderzająca uderzające uderzający uderzające dopełniacz uderzającego uderzającej uderzającego uderzających celownik uderzającemu uderzającej uderzającemu uderzającym biernik uderzającego uderzający uderzającą uderzające uderzających uderzające narzędnik uderzającym uderzającą uderzającym uderzającymi miejscownik uderzającym uderzającej uderzającym uderzających wołacz uderzający uderzająca uderzające uderzający uderzające - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (2.1) uderzające podobieństwo • uderzająca różnica • uderzające piękno
- synonimy:
- (2.1) niezwykły, zadziwiający, zdumiewający
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. uderzać, uderzyć
- rzecz. uderzanie n, uderzenie n
- przysł. uderzająco
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- włoski: (2.1) eclatante
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.