taboryta (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. członek najradykalniejszej z grup husyckich, dążącej do gruntownej przebudowy stosunków społecznych i reformy kościoła a przewodzonej przez Jana Žižkę i Prokopa Wielkiego; zob. też Taboryci w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tabor mos/ż/mrz

forma żeńska taborytka ż

przym. taborycki, taborski

związki frazeologiczne:

etymologia:

czes. táborita < czes. Tábor → miasto w południowych Czechach

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Taborite
• białoruski: (1.1) табарыт m
• bułgarski: (1.1) таборит m
• czeski: (1.1) táborita m
• francuski: (1.1) taborite m, thaborite m
• niemiecki: (1.1) Taborit m
• rosyjski: (1.1) таборит m
• słowacki: (1.1) táborita m
• ukraiński: (1.1) таборит m

źródła: